Həbibi - Qamu cövri ki, cana, cana etdin

Həbibi - Qamu cövri ki, cana, cana etdin

Qamu cövri ki, cana, cana etdin,
Qamusun xub key mərdanə etdin.

Gözün qan ağladuğu, ey pəriru
Ki, hərdəm zülmünü insanə etdin.

Əlinə tiğ verdün iki məstin,
Bu rəsmü adəti türkanə etdin.

Şu məst etdiklərin mehrab içində
Görən der: məscidi meyxanə etdin.

Şu can deyrində yaxdın iki şəmi,
Cəhani yeksər atəşxanə etdin.

Çü zənciri saçuna şanə urdun,
Tökəli aqili divanə etdin.

Cəmalin şəminə yanmağa hər dəm
Qamu can mürğünü pərvanə etdin.

Yüzün nətində xalin baydaqunu
Sürəldən şahları fərzanə etdin.

Saçunun bir qılın, ey müshəfi-can,
Həzaran qisseyi-əfsanə etdin.

Könül mürğün giriftar etməgiçün
Şu zulfu xali damü danə etdin.

Həbibi, qulağuna söylə yarın,
Sözünü çünkü sən dürdanə etdin.