Aşıq Valeh - Cahannamə

Dəhri fənada belə insan hanı?
Qılmaya fani ona dövran hanı?
Ey bivəfa dünya, sən nə zalımsan,
Bu qayətdə sənə gələn can, hanı?

Əvvəl sənə gəldi Adəmü - Havva,
Beş gün səndə qonaq qaldı binəva. 
Öldürdün Habili, saldın bir dava,
Düşdü aralığa nahaq qan, hanı?

Neçə padişahlar gəldi, sahibi- cəng,
Cəmşidü-cəm, Nuşiravanü Huşəng. 
Dağyanüs, Hülakü, Çingiz, Teymurləng,
Onlardan bircəsi bu zaman, hanı?

Ey bivəfa dünya , fanisən, fani,
Necə dağıtdın sən, şövkəti- şani!
Gecələr çaldılar gürzü -girani,
Rüstəmi-Zal kimi pəhləvan hanı?

Dünya, hanı Mühəmmədəl Mustafa,
Cəni ondan ötrü yaratdı Xuda,
Onu da özündən eylədin cida,
İsa, Musa, təxti-Süleyman hanı?

Neçə həkim gəldi, təbibi-zaman,
Ərəstun, Əflatun, Fərəzdək, Xaqan,
İstədi dirildə özünü Loğman,
Qaldı kuzəsində yarımcan, hanı?

Hanı Xosrov, Həsən, Yusif – Züleyxa,
Hanı Əsli-Kərəm, Vamüqü – Əzra?
Şeyx Sənan sevmiş idi bir tərsa,
Ey bivəfa, səndə din, iman hanı?

Hafiz, Nəvai, Füzuli, Cami,
Şeyx Sədi, Hilali, Ürfü, Nizami. 
Dünya, səndə kəşf eləyib tamami 
Firdovsitək nəzmi dürr-əfşan hanı?

Rumdan qalxan zaman o Fətəli xan
Qılıncının ucundan damırdı qan. 
Harami mənimdi, deyən qəlbi qan,
Harami burdadır, Həsən xan hanı?

Dünya, səndə aşıq Səməd var idi. 
Nəzmi - şeri ləli -göhərdar idi,
Bir gözəl eşqinə giriftar idi,
Onun kimi bir bəhri -ümman hanı?

Bu dünyada heç də gəzməmişdi kəm,
Aşıq Əli oğlu, aşıq Məhərrəm. 
Həsrətin çəkirdi Rum, həm də Əcəm,
Əlində tütəyi-balaban hanı?

Hanı Molla Pənah, bivəfa cahan,
Təxəlüsü Vaqif, nəzmi dürr-əfşan. 
İndi eyləmisən xak ilə yeksan,
Tapmaq olmaz o kamalda can, hanı?

Cümlə yola gedər hayıf gözəllər,
Sırf müşki-ənbər qoxuyan tellər,
Murad üstə neçə xınalı əllər
Torpağa döndülər, ay aman, hanı?

O ala gözlərə, o gül yanağa,
O nazik əndama, o tər buxağa,
Necə qıyıb, göndərirsən torpağa,
Nazənin-nazənin neçə can, hanı?

Müşgül işdi, bir də dolana dövran,
Növbət mənə yetə, aman, ələman!
Bir gün olar, görən, bilən, tanıyan!
Deyərlər Valehi - dürr-dəhan hanı?