Yunus Əmrə - Yarəb, bu nə dərtdür dərman bulınmaz

Yunus Əmrə - Yarəb, bu nə dərtdür dərman bulınmaz

Yarəb, bu nə dərtdür dərman bulınmaz, 
Ya bu nə yaradur zexmi bəlürməz?!

Bənüm ğərib könlüm eşqdən usanmaz, 
Vanır eşqə düşər, hiç bana dönməz.

Dönər könlüm, bana ögüt verür çoq, 
Aşiq olan könül eşqdən usanmaz.

Aşiq ki cana qaldı, aşiq olmaz,
Canın tərk etməyən mə’şuqi bulmaz.

Eşq baz an dur bu, canlar satılur, 
Sataram canumi, hiç kimsə almaz.

Aşiq bir kiş i dür, bu dünya malın,
Axiret qorqusm bir pula saymaz.

Bu dünya ol axirətdən içərü,
Aşiqün yeri var, kimsənə bilməz.

Aşiq öldi deyü sela verürler,
Ölən heyvan olur, aşiqlər ölməz.

Begüm, aşiq isən var sən yolmca,
Bunda başlar yitər, qanlar sorulmaz.

Ərənlər meydanı ərşdən uludur,
Salarlar çövganı, təpi bəlürmez.

Yunus bu tövhidə ğerq oldı getdi,
Gerü gəlməkligə əqli dirilməz.