Yunus Əmrə - Ya ilahi, gər sual etsən bana

Ya ilahi, ger sual etsən bana,
Budurur cəvabum anda uş sana.

Bon bana zülm eyledüm, etdüm günah, 
Neylədüm, netdüm sana, ey padişah?

Gəlmədin dedün haqumə kəm deyü,
Toğmadın dedün “osa Adəm” deyü.

Sən əzəldə bəni asi yazasın,
Toldurasm alemə avazesin.

Bənmi düzdüm bəni, sən düzdün bəni,
Pür eyb, neşə gətürdün, ey qəni?

Gözüm açub göıdügüm zindan içi,
Nəfsü həva pür tolu şeytan İçi.

Hebs içində ölməyəyin deyü ac,
Mismilü murdar yedüm bir-iki qaç.

Nəsne eksüdimi mülkündən senün, 
Keçdimi hökmüm (ya) hökmündən sənün?

Rizqimi yeyüb səni acmı qodum,
Ya yeyüb öynüni möhtacmı qodum?

Qıl kibi köpri gərərsin keç deyü,
Gəl səni sən tuzağumdan seç deyü.

Qıl kibi kopriden adəmmi keçər?!
Ya düşər, ya tayanur, yaxud uçar.

Qullarım köpri yaparlar xeyr içün,
Xeyri budur kim, keçərlər seyr içün.

Ta gərək bünyadı möhkəm ola ol,
Ol keçənlər aydalar uş toğn yol.

Tərzi qurarsın hevaset dartmağa,
Qəsd edərsin bəni oda atmağa.

Tərəzi ana gərək baqqal ola,
Ya bəzirgan tacirü əttar ola.

Çün günah murdarlarım murdandur, 
Hezrətünden yaramazlar kandur.

Sən gərək lütf ilə anı örtəsin,
Bəs nə hacət murdar’ açub dartasın?!

Sen təmaşa qılasın, bən xoş yanam, 
Haşalillah səndən, ey Rəbbül-ənam.

Sən basirsin, xud bilürsin halımı,
Pəs ne hacət dartasın ə’malımı.

Keçmedimi intiqamun öldürüb,
Çüridüb gözümə topraq toldurub?

Dəgmədi hiç Yunusdan sana ziyan,
Sən bilürsin aşikara vü nihan.

Bir avuç toprağa bunca qiylü qal 
Neyə gerek, ey Kərimi-zülcəlal?!

Ey Kərimi-lemyezel, ey padşahi-layezal,
Səltənət külli sənündür kim, sana yoqdur zeval.

İmamül müttəqin oldur, xitamül-mürselin ol şah, 
Nizamül-alənıin oldur, hüma(m)ü] əkməlin ol şah.