Tofiq Fikrət - Fərda

Fərda sənin. Sənin b.u təcəddüd, bu inqilab...
Hər şey sənin deyilmi ki zatən?.. 
Sən, ey şəbab, ey çöhreyi-behici-ümid, 
işdə maqkəsin qarşında: Bu səmavi səhər, safi-bisəhab,
Ağuşu lərzədan açıq, bəkliyor... Şitab!
Ey-fecri xandezadi həyat, işdə hər kəsin ənzan səndə: 
sən ki həyatın ümidisən, altında bir sitareyi-növ, 
yox, bir afıtab afaqa doğ, öriündə bu mazii pürmihən sönsün müəbbədən.
Sönsün müəbbədən o cəhənnəm. 
Sənin bu gün cennət qeder gözəl vətənin var. 
Bu ğördüyün zümrüd baxışlı, inci şətarətli qızcağız kimdir, bilirmisən? 
Vətenin... 
İndi sayğısız bir göz bu nazlı çöhrəyə
 — Allah əsirgəsin, — kəm bir nəzərlə baxsa təhəmmül edərmisən? 
İstərmisən bu ağ saqqalın paki-möhtəşem pişani-vüqanna, 
bir kirli el demem, hətta yabançı bir əl uzansın? 
Bu məqberi, razı olarmısan daşa tutsun bu sərsəri?
Əlbəttə xeyir. O məqbər, o pişani-vaqur
qüdsi-birər misali-vetəndir... 
Veten cəsur insanlann omuzlan üstündə yüksəlir.
Gənclər, bütün ümidi-vətən indi sizdədir.
Hər şey sizin, vətən də sizin, hər şərəf sizin 
Lakin unutmayın ki, zaman tündü mütməin 
Bir hətvə samuğ ilə tüğkiyab eder bizi.
Öndən qoşan, fəqət yenə diqqətlə hər izi 
təğmikə yol bulan bu yanılmaz müaqibin 
şərməndeyi-itabı qanşsaq, yazıq!... 
Dəmin “Fərda sənin” — dedim, məni alqışlädm, xeyir, 
Bir şey sənin deyil, sənə fərda vədiedir.
Hər şey vədiədir sənə, ey genc, unutma ki, 
səndən də bir hesab arar atii-müşteki.
Maziyə indi sən baxıyorsan pür intibah 
Ati də səndən eyliyəcək boylə iştibah.
Hər üzvü girdabadi-havayiclə sarsılan
bir nəslin oğlusan. Bunu yad et zaman-zaman.
Əsrin, unutma, barigalar əsri feyzidir:
Hər ildınmda bir gecə, bir kölgə devrilir 
Bir üfuqü iqtila açılır, yüksəlir həyat ' 
Yüksəlməyən düşər: Ya tərəqqi, ya inhitat! 
Yüksəlməli, toxunmalı alnın semalara 
Doymaz bəşər dedikləri quş iqtilalara...
Uğraş, didiş, düşün, ara, bul, qoş, atıl, bağır 
Durmaq zamanı keçdi, çalışmaq zamanıdır.