Tənha

Tənha

Tənha bir ağac var, geniş çöllükdə,

Bu gecə fırtına onu qıracaq.

Tənha bir ürək var, bədən cismində,

Bu gecə onu infarkt vuracaq.

 

İndi bir qələm var, stol üstündə

Bitmiş bir sevgiyə şeir yazacaq.

İndi bir aşiq var, yataq dəstində,

Bu gecə sübhəcən bərk ağlayacaq.

 

 

Bu axşam təklik var, küçədə, parkda,

Çəkilib buludlar, görünmür ayım.

Bu axşam sakitdir böyük şəhər də,

Kimsəyə çatmayır, səsim, harayım.

 

Əyyub Məmmədov