Seyid Əzim Şirvani - Mir Cəfərə xitab (Cəfər, ey qönçeyi-gülüstanım)

Cəfər, ey qönçeyi-gülüstanım! 
Ey mənim bülbüli-xoşəlhanım! 
İki yüz yetmiş üçdə, bəd həzar, 
mötədil fəsl idi, zəmani-bahar. 
Səni həq mən fəqirə qıldı əta, 
Kəbeyi-qəlbimə yetişdi səfa. 
On beş ildir ki, ey ətayi-əzim, 
Sənə adab eylərəm təlim. 
Yetibən əqlə sərfəraz oldun, 
Dəxi məndən ki, biniyaz oldun... 
Demirəm mən gedən təriq ilə get. 
Sənə bürhan deyil təriqi-pədər,
Gör nə yol getdi zadeyi-Azər. 
Demirəm rus ya müsəlman ol, 
Hər nə olsan get, əhli-ürfan ol... 
Ey gözüm nuru, ey ətayi-xuda, 
Sənə Şirvanda oldu nəşvü nüma 
Gərçi viranə oldu zəlzələsən, 
Çıxmayıb mərifət bu mərhələdən. 
Vardır hər guşədə yüz əhli-kəmal, 
Hər biri əhli-elmü sahibi-hal... 
Xassə kim, padşahi-kişvəri-Rus 
Edəli təxti-ədlü dad cülüs, 
Eləyib tərbiyət kəmal əhlin, 
Gətirib halə bir məhal əhlin. 
Hər vilayətdə açdı məktəblər, 
Çatdılar feyzə əhli-mənsəblər. 
Oxunur onda müxtəlif dillər, 
Həll olur onda cümlə müşküllər. 
Ey oğul, bu dəlili-bişəkdir, 
Adəmi-bisəvad eşşəkdir... 
Həq buyurmuş ki, ixtilafi-lisan 
Nemətimdəndir, ey güruhi-cahan! 
Kim ki, bəs bir dil eyləsə hasil, 
Oldu bir nemətə o kəs vasil. 
Cəhd qıl neməti-təmamə yetiş, 
Elm təhsil qıl, məqamə yetiş 
Ey oğul, hər lisanə ol rağib, 
Xassə ol rus elminə talib. 
Onlara ehtiyacımız çoxdur, 
Bilməsək dil, əlacımız yoxdur. 
Çatmayıb şərdən bizə bu xəbər – 
Ki, ərəbdən siva dil oldu hədər. 
Nə ərəbdir xuda, nə rum, nə zəng, 
Nə həbəşdir, nə zəngbarü firəng, 
Xah boq, xah tanrı, xah xuda 
Birdi mənada, ey düri-yekta. 
Ləfz edirsə ifadə mənanı, 
Sərf edər əhli-mərifət anı.