Məhəmməd Füzuli - Tərəşşüh qəbrimin daşından etmiş çeşmimin yaşi

Məhəmməd Füzuli - Tərəşşüh qəbrimin daşından etmiş çeşmimin yaşi

Tərəşşüh qəbrimin daşından etmiş çeşmimin yaşi,
Xəyal eylər görən kim, lə’ldəndir qəbrimin daşi.

Nə zibasən ki, surət bağılamaz təsviri-rüxsarın,
Təhəyyür surət eylər, surətin çəkdikcə nəqqaşi.

Nola girdabi-qəm dersə, dili-sərgəştə dünyayə,
Sanır kim, cizginir aləm, kimin kim, cizginir başi.

Sipehri-pürkəvakibdən degil dərdə dəva mümkün,
Xəyal etmən verə tiryaki-zəhri-qəm, bu xəşxaşi.

Bəqasi mümkün olmaz, olsa gər divari-ömründə
Məhü xurşiddən xiştü bina, əflakdən kaşi.

Verər əmvatə ehya badə, guya kim, çıxıb hər dün,
Salır feyzi-Məsiha badəyə xümxanə xəffaşi.

Füzulini rəhi-eşqində əşkü ah edər rüsva,
Bəladır, hər kimin bir yolda qəmmaz olsa yoldaşi.