Aşıq Heydər - Bax-bax

Hanı Ağbabanın uca dağları,
Bir başımdan qalxan dumana bax – bax!
Vətəndi kiridən mən tək ağları,
Sən mənim qəlbimdə gümana bax - bax!

Vətən həsrətindən yanıb gül oldum,
Özüm öz dərdimə qara qul oldum.
Mərənd qucaq açdı, buna gül oldum,
Ürəyimdə qopan amana, bax - bax!

Dar gündə dadıma yetdi yetənlər,
Amma ki, beynimdən çıxmır ötənlər.
Ölən öldü getdi, qaldı itənlər,
Bizləri yandıran zamana bax - bax!

Ürəyim yaralı, sinəmdə od var,
Yurdun qucağında bir ayrı dad var.
İllər ayrısıyıq, qohum var, yad var,
O qaçaqaç salan yamana bax - bax!

Ağbaba deyəndə qəm gəlir gözə,
Vətən həsrətindən gəlmişəm dizə.
Yenə Yetim Heydər güc verir sözə,
Bəlkə gələ bir az imana bax - bax!

Bir küncə qısnayıb sıxırlar məni,
Nə betər gəlibdi zamana, bax - bax!
Ümidsiz, köməksiz ortadayam mən,
Dağları bürüyən dumana bax - bax!

Gəzdim, dolandım mən bu boş dünyanı,
Nə çoxdu boş lafı, vədi, hədyanı.
Müxənnət artıbdı - bilinmir sanı,
Göylərə yüksələn amana bax - bax!

Bizimki gətirmir - belə görmüşəm,
Mal - mülkü vermişəm yelə, görmüşəm.
Göz yaşım dönübdü selə, görmüşəm,
Məndəki xəyala, gumana bax - bax!

Hanı mərd kişilər, meydan boş qalıb?!
Səxavət yox olub, mürvət azalıb.
Bucaqlar boşalıb, ocaq sozalıb,
Kef çəkən namərdə, yamana bax - bax!

Dərd - bəla azalmır nə qədər desəm,
Fələk durma deyir elə qəm yesəm.
Heydər, mən də axı soylu bir kəsəm,
Gəlmişəm həm dinə, imana bax - bax!