Mehmet Akif Ersoy - Sabah İskambil Atar Kahvede, Akşam Domine...

Köylünün bir şeyi yok, sıhhatı, ahlakı bitik; 
Bak o sırtındaki mintan bile tiftik tiftik. 
 
Bir kemik, bir deridir ölmedi kaldıysa diri; 
Nerde evvelki refahın ancak onda biri? 
 
Dam çökük, arsa rehin, bahceyi icra ister; 
Bir kalem borca bedel faizi defter defter! 
 
Hiç bakım görmediğinden mi nedendir, toprak, 
Verilen tohmu da inkar edecek, öyle çorak, 
 
Bire dört aldığı yıl köylü emin ol, kudurur: 
Har vurur bitmeyecekmiş gibi, harman savurur. 
 
Uğramaz, gün kavuşur, çitine yahut evine; 
Sabah iskambil atar kahvede, akşam domine. 
 
Muhtasar, gayr-i mufid ilmi kadardır dini; 
Ne evamir, ne nevahi, secemez hiçbirini. 
 
Namazın semtine bayramlarda uğrar sade; 
Hiç su görmez yüzünün düşmanıdır seccade. 
 
Hani, üç beş kişiden fazla musallı arama; 
Mescid ambarlık eder, başka ne yapsın, imama! 
 
Okumak bahsini geç, Çünkü o defter kapalı, 
Bir redif zabıtı mektepleri debboy yapalı, 
 
Sıtma, fuhuş, içki, kumar, türlü fecayı salgın... 
Sonra söylenmiyecek şekli de var hastalığın. 
 
Bir taraftan bulanır levse hesapsız namus; 
Bir taraftan serilir toprağa milyonla nüfus.