Ahmedi - İskendername/401-500

401. Lezzeti bî-hûş olup yatmah-durur
Kendü kendüzini unıtmah-durur

402. Âkıbet fikri-durur câna azâb
Kendülikdür kişiye Hakdan hicâb

403. Bir zamân çün geldi gitdi mâh u sâl
Dünyadan Dârâ dahı itdi irtihâl

404. Ol ölicek oglı anuñ Dârâb Şâh
Tahta çıkup urdı başına külâh

405. Böyle-durur gerdiş-i gerdân-sipihr
Geh buña kîn ider ü geh aña mihr

DER-BEYÂN-I Bİ-VEFÂYÎ-İ CİHÂN

406. Tut bugün Dârâ vü Cimşîd olasın
Nef’i ne yarın ki nâ-gâh ölesin

407. Hûb-ıdı dirlik kişi ger ölmese
Çünki ölmek var bu dirlik olmasa

408. Dirligüñ çünkim ölümdür âhiri
Assı ne biñ havf-ıla olmak diri

409. Yürek ölüm korkusından tolu dâg
Kendüzin pes kişi nice diye sag

410. Kişinüñ cânına yitmez mi elem
Fikrine düşdügi kim nâ-geh ölem 

411. Dünyada çün yok-durur bir dem sebât
Pes hayâl-i hâb-durur bu hayât

412. Nâzişi halkuñ kim ol devlet-durur
Kej okıma râst ki_ol dû-let-durur

413. Ger felek olursa bugün saña taht
Yarın iltürsin yirüñ altına raht

414. Çarh dûlâbı-durur gerdûn-ı dûn
Geh ser-efrâz eyler ü geh ser-nigûn

415. Pes göñül baglamagıl bu menzile
İ’timâd eylemegil âb u gile

416. N’işe ola garre aña ehl-i tukā
K’anı maklûb itseñ olur lâ-bekâ

417. Gör bu az müddet içinde rûzigâr
Niçe dürlü nakş itdi âşikâr

DER-İ’TİBÂR BE-TEGAYYÜR-İ AHVÂL-İ CİHÂN

418. Nice esdi tünd-bâd-ı kahrı gör
Nice mihnetler getürdi dehri gör

419. Niçe sultânları zâr öldürdi ol
Niçe Yûsufları kurda_aldurdı ol

420. Ne Süleymânlaruñ ol tahtın yile
Virdi vü mülkini dîve kim bile

421. Ne melikleri düşürüp itdi hâk
Ne selâtîni ki kıldı ol helâk

422. Âşikârâ gördüñ uş olmaz nihân
Nice yıhıldı yahıldı bu cihân

423. Yakılur Bagdâd u yıkılur Haleb
Yirine bir köy yapılmaz bu aceb

424. Gördügüñ cennet-sıfat iklîm-i Rûm
Bak nic’oldı yıkılup me’vâ-yı bûm

425. Gitdi nirede var-ısa bir kerîm
Gelmedi kimse yirine cüz’le’îm

426. Çün le’îm irer kerîmüñ yirine 
Ne aceb ehl-i kerem ger yirine

427. Sorma bu işleri kim kandan gelür
Dahı yirden sanma ol andan gelür

DER-TEVHİD-İ BÂRİ-Yİ TAÂLÂ

428. Mülkine oldur tasarruf eyleyen
Kâfir ola dahı dürlü söyleyen

429. Yir-ile gök toptolu oldur ol hemân
Dahı nesne var diyü dutma gümân

430. Ol-durur ol Lâ-Yezâl u Lem-Yezel
Hem Ebed oldur Yakîn u hem Ezel

431. Her neyi kim gözlerüñ görür ‘ayân
Ol-durur ol anuñ içinde nihân

432. Geh Tatar geh Türk aña mazhar-durur
Sanma andan artuġı kim var-durur

433. Bu mezâhir kim görürsin uş ‘ayân
Kamu oldur söz bu kim itdüm beyân

434. Lu’betüz biz lu’bete itgil nazar
Kim niredendür bu eşkâl ü suver

435. Nireden ol cünbiş ü cûşiş nedür
Ol görinen çıkmak u gûşiş nedür

436. AHMEDÎ’nüñ ger sözin diñleyesin
Çarh esrârın kamu añlayasın

DER-HASBİHÂL-İ HİŞTEN VE İFTİHÂR-I BE-FAZL

437. Kim ne aklında anuñ vardur maraz
Ne sözinde bulınur hergiz araz

438. Sözleri eydür hakâyıkdur kamu
Fikrler ki_ider dekâyıkdur kamu

439. Hîç söz agzına almaz ol güzâf
Urmaz ayruklar gibi bî-hûde lâf

440. Öginüp dimez fülâne’d-dîn benem
Yâ-hûd ehl-i ‘izzet ü temkîn benem

441. Kendüye tâvûs-veş ‘âşık degül
Aña çün ‘anķâdur ol lâyık degül 

442. Ben uluyam diyüben fikr eylemez
Adını her beytde zikr eylemez

443. Hîşten-binlik anuñ behri degül
AHMEDÎ’dür şükr GÜLŞEHRÎ degül

444. Kendüzin düzüp-durur ol bir fakîr
Kim aña muhtâcdur şâh u emîr

445. Kendünüñdür her ne varsa naķd-i hâs
Ayruġuñ ġışşından olmışdur halâs

DER-TA’RÎZ-İ BA’Zİ EZ-EKÂBİR-İ DEHR

446. Göñli anuñ bir güherdür şeb-çirâg
Nice görsün anı göz ki_olmaya sag

447. Kimse_anı ma’nî gözi-y-le görmedi
Ne kişidür niredendür sormadı

448. Çünki yoķdur asr ehlinde nazar
Lâ-cirem bî-ķadr düşdi bu güher

449. Bilmediler anı ne mazhar-durur
Nireden geldi vü ne gevher-durur

450. Nicesi bilsün anı her bî-basar
Gevheri hergiz bile mi pîle-ver

451. Müşg attâruñ dükânında olur
Ne-durur baytâr anı ne bilür

452. Sözi cândan nâzügirek söyledi
Lâ-büd anı az kişi fehm eyledi

453. Çün Yahûdî-tab’ oldı halk pes
Assı n’olmak nuţķ-ıla ‘İsî-nefes

454. Ol ki Şeyhoġlından ögrene maķâl
Bile mi ne reng-ile söyler Kemâl

455. Her ki ayruķlar sözini diñleye
Didügin Selmânuñ ol ne añlaya

456. Ol ki aña Sâmirî hem-dem ola
Buzagudur Mûsiden ne zevk ala

457. Tab’ kim ol perdelerden düşe dûr 
Ne bile Dâvûdı nic’okur Zebûr

458. Ol kişi kim ola hem-tab’-cü’al
Gül kohus’ider dimâgına halel

459. Ol ki hû duta duhân-ı kül-hene
Döye bile mi hevâ-yı gül-şene

460. Kime kim reh-ber ola bûm u ġurâb
Yiri gûr-istândur u dîhi harâb

461. Kâmil-ile oturan bulur kemâl
Nâķış-ıla hem-nişînlikdür vebâl

462. Çün elif oldı musâhib lâm-ıla
Egri düşd’ol dahı anuñla bile

463. Gil gül-ile olduġı-y-çun hem-nefes
Zülfi müşgînler ķılur anı heves

464. Mushafa cild olduġı-y-çun edîm
Anı öpüp başına ķor her kerîm

465. Çün şebeh dürr-ile bir silke gelür
Sîm-berler boynına heykel olur

DÂSİTÂN-I VİLÂDET-İ İSKENDER VE SEBEB-İ NİHÂDEN-İ LAKAB BE-ZÜ’L-KARNEYN

466. Söylegil iy bülbül-i ankâ-sıfat
Kim her işden sende vardur ma’rifet

467. Bir nefes ür sözde kim Rûhü’l-Emîn
İşidicek anı kıla âferîn

468. Söyle kim senden gelen söz hûb olur
Her göñülde cân gibi mergûb olur

469. Çünki yaraşur saña söz söylemek
Hayf ola dilüñi hâmûş eylemek

470. Söylegil iy mürg-i kudsî söylegil
Bize bir zîbâ-hikâyet eylegil

MUKADDİME-İ DÂSİTÂN VE SIFAT-I BAHÂR

471. Bir seher-geh kim hevâ hoş-bû-y-ıdı
Yiryüzi tolu gül-i hod-rû-y-ıdı

472. Söz-ile düzmişdi bülbül sâzını
Râst itmişdi nüvâda âvâzını

473. Hem hevâdan saçılurdı müşg-nâb
Hem dökerdi ebr lü’lü-yi hoş-âb

474. Lâlenüñ yañahları hamrâ-y-ıdı
Nergisüñ ra’nâ gözi kehlâ-y-ıdı

475. Tolmış-ıdı gül-sitân berg ü nevâ
Olmış-ıdı cân-fizâ bâd-ı sabâ

476. N’ireye varsañ gül ü reyhân-ıdı
Bâg tolu mürg-ı hoş-elhân-ıdı

477. Sebze mînâ-reng ton geymiş-idi
Gül cevâhir hırmenin yaymış-ıdı

478. Kûh olmış-ıdı pîrûze-seleb
Lâle lü’lü-rîz ü gonca la’l-leb

479. Dürlü gevherle bezenmişdi çemen
Yiryüzin sîmîn düzetmişdi semen

480. Nergis almışdı ele zerrîn-kadah
La’l-gûn itmişdi gül yüzin ferah

481. Bâg içinde_oturmış-ıdı şâd-kâm
Feylekûs öñinde gül elinde câm

482. Mutrib olmış-ıdı nüvâda perde-sâz
Sâki itmiş-idi çemende bezme sâz

483. Sanasın kim meclis olmış-ıdı Behişt
Âb-ı Kevserdi mey-i anber-sirişt

484. Gâh mutrib düzer-idi sâz-ı ûd
Gâh bülbül söz-ile_iderdi sürûd

485. Şemse-i gül zînet-i nevrûz-ıdı
Sûret-i sâkî bahâr-efrûz-ıdı

486. Sebze tolu lü’lü-yi lâlâ-y-ıdı
Lâlenüñ la’li çemen-ârâ-y-ıdı

487. Feylekûs oturur-iken şâd-kâm
Bir kişi geldi didi iy nîg-nâm

488. Müjde olsun kim bugün vakt-i seher
Oldı tâli’ kevkebi feth ü zafer

489. Bir mübârek kevkeb iy şâh-ı zemen 
Togdı_Esedde Müşterî vü Zühreden

490. Nice kevkeb k’aña gün hayrân olur
Nûrı-y-ıla yiryüzi tâbân olur

491. Bir melik-zâde vücûda geldi i şâh
K’aña mihr ü mâh olısar tâc-gâh

492. Bir nebîre kıldı rûzî Hak saña
Kim felek hem-tâ getürmedi aña

493. Togdı bir ogluñ k’olısar bahtiyâr
Tâc u taht anı kılısar ihtiyâr

494. Nûr-ı devlet-durur ol ser-tâ-kadem
Sıdk-ıla mihrinden ürür subh dem

495. Şâd oldı Feylekûs-ı nâmever
Virdi müjde getürene sîm ü zer

496. Sîm ü zer hoşdur be-gâyet virmege
Virmeseñ meyl itme anı dirmege

497. Pes müneccim getürüp her bâb-ıla
Tâli’in gördürdi usturlâb-ıla

498. Tâli’ü hîlâcını çün bildiler
Kamu yılduzı şerefde buldılar

499. Lîki arada Utâriddi hemân
Kim Şeref Burcında degüldi ol zamân

500. K’altı yılduz çün Şeref Eyvân alur
Pes ‘Utârid dahı dürlü evde olur