Yunus Əmrə - Sənsin kərim, sənsin rəhim, Allah, sana sundum əlüm

Sənsin kərim, sənsin rəhim, Allah, sana sundum əlüm. 
Səndən artuq yoqdur umum, Allah, sana sundum əlüm.

Əcəl gəldi, və’də irdi, bu ömrüm qədəhi toldı,
Kinıdür ki, içmədən qaldı, Allah, sana sundum əlüm.

Gözlərüm gogə süzüldİ, canum gögüzdən üzüldi, 
Dilum tətigi bozuldı, Allah, sana sundum əlüm.

Uş biçildi kefen donum, həzrətə yöntoldüm yönüm, 
Əcəb necə ola halum, Allah, sana sundum əlüm.

Urdılar suyım ılıdı, qövm-qardaş cümlə gəldi,
Əsən qalsun qövm-qardaş, Allah, sana sundum əlüm.

Gəldi salacam sanlur, dört yana səla verilür,
El namazuma dərilür, Allah, sana sundum əlüm.

Salacamı götürdilər, məqbərəmə yetürdiler,
Həlqə olub oturdılar, Allah, sana sundum əlüm.

Çün cənazədən şeşdilər, üstümə topraq eşdilər,
Həp qoyubam qaçdılar, Allah, sana sundum əlüm.

Yedi tamu, səkiz uçmaq, hər birinün vardur yolı,
Hər bir yolda yüz bin çarsu, Allah, sana sundum əlüm.

Gəldi Münker ile Nekir, hər birisi sərdi bir dil,
İlahi, sən cəvab vergil, Allah, sana sundum əlüm.

Görün əcəb oldı zəman, könüldən eylənüz fəğan, 
ölür çün anadan toğan, Allah, sana sundum əlüm.

Yunus, tap uzat bu sözi, Allahıma dutğıl yüzi,
Didardan ayırma bizi, Allah, sana sundum əlüm.