Yunus Əmrə - Ey eşq dəlüsi olan, nə qaldun pərakendə

Yunus Əmrə - Ey eşq dəlüsi olan, nə qaldun pərakendə

Ey eşq dəlüsi olan, nə qaldun pərakendə?
Ol səni dəlü qılan yenə səndədür, səndə.

Dünya axiret ol Heqq, yer-gög toludur mütləq,
Hiç gözlərə görinməz, kim bilür nə nişanda.

Gər meyxanəye vardum, ansuz yer görəmədüm, 
Yenə ana sataşdum, girdüm isə külxanda.

Hər kim aradı cismin, cismində buldı xəsmin,
Nə dünya-axrət ana, nə assı, nə ziyanda.

Bir neçəsinə qaç der, bir neçəsinə tut der,
Qaçanla bilə qaçar, bilə turur turanda.

Bir necə qullannı giriftar edən oldur,
Mədəd edüb irişən genə bilə zindanda.

Aydurlar Miskin Yunus, neçün dəlü oldun sen?
Nə əqlü fəhm qalsun işbu sirri duyanda?!