Yunus Əmrə - Dərvişlərim yolma sidq ilə gələn gelsün

Yunus Əmrə - Dərvişlərim yolma sidq ilə gələn gelsün

Dərvişlərim yolma sidq ilə gələn gelsün,
Heqdən özgə nəsneyi könlindən sürən gəlsün.

Dərvişlər dedükləri bir dükənməz kan olur,
Xasü am, qulü sultan - bu kandan alan gəlsün.

Dərviş tolınur toğar, hər nəfəs göge ağar,
Bən deyəyin toğnyı, canına qıyan gəlsün.

Dərvişlik bir loqmadur yer ilə gögdən ulu,
Bu əzəmət loqmayı yudub sinürən gəlsün,

Dərvişün gözi açuq, düni güni oyanuq,
Bu sözə Tanrum tamıq - baqmadın görən gəlsün.

Dərvişün qulağı seq, Həqden eşidür səbəq, 
Dəprsnmədin dil-dodaq sözi eşidən gelsün.

Dərvişün əli uzun, çıqarur müxıkir gözün,
Şərqə, ğerbe düpdüzin sunmadm iren gelsün.
 
Dərvişlər Həqqün dostı, canlandur Həqq məsti,
Eşq şəm’İnİ yaqdılar, pərvanə olan gəlsün.

Bu Miskin Yunusı gör, dərvişlik ilə gəldi,
Nefsindəndür şikayət, nefsün öldürən gelsün.