Xurşidbanu Natəvan - Yıxıb bu könlüm evin, eyləyib viran, getmə

Xurşidbanu Natəvan - Yıxıb bu könlüm evin, eyləyib viran, getmə

Yıxıb bu könlüm evin, eyləyib viran, getme! 
Yoxumdu tabü tavan firqətə, cavan, getmə!

Fəda olum sənə mən, səndən aynla bilməm,
Yəqin, feraqın edər qəddimi kəman, getmə!

Səninlə rövşən idi qəlbim, ey gözüm nuri!
Güman ki, təng ola bu canıma cahan, getmə!

Boyun bəlasın alım, serv tek yıxılma, oğul,
Doyunca görməmişem, getmə bir zaman, getmə! 

Çıxaydı kaş gözüm, görməyeydi hicranın,
Olüncə, bil, edərəm naləvü fəğan, getmə!

Səbahədək oturub çəkmişəm cəfalerini, 
oyum beraberisən indi, elaman, getme!

Yeqinen, əl çəkəcək dostü aşinalərdən, 
kimi düşəcək çöllerə anan, getmə!

Səninle kim, açılıb qelbimin şükufeleri, 
umwet eylə, ezizim, edib xəzan, getmə!

Di yumma gözlərini, qoy görüm doyunca səni, 
ozum ə cari edib eşk, hem rəvan, getmə!

Tərehhüm eyle mene, dərdü mehnətim çoxdur, 
Qoyub bu hicri-bela içrə Natəvan, getmə!