Seyid Əzim Şirvani - Dilənçi və xəsis

Seyid Əzim Şirvani - Dilənçi və xəsis

Var idi bir bəxili-sahibmal, 
Bir fəqir gəldi ondan etdi sual, 
Dedi ki, müstəhəqqəm, ey mövla, 
Mənə vəchi-kifaf eylə əta. 
Dedi: - Bir söz deyim, gər etsən əməl 
Sənə ehsan olur “fəmən-yəməl”. 
Eyləsən gər mənim sözümü rəva, 
Edərəm hər nə xahiş etsən əta. 
Şad olub ol fəqirü bisərü pa, 
Dedi: - Etdim qəbul, ey ağa, 
O nə sözdür, onu bəyan eylə, 
Dürci-ləl aç kühər fəşan eylə. 
Sözüvü vəhy tək hesab edərəm, 
Ta ki, təhsilinə şitab edərəm. 
Dedi: - Ol söz budur, ey əhli-təəb, 
Heç bir zad məndən etmə tələb. 
Bundan özgə muradın, ey sail, 
Hər nə müşkül ola olur hasil. 
Sayyida, olma sən vəbali-bəxil, 
Özünün vizri oldu mali-bəxil. 
Tutma göz dövlətü mənalından, 
Yemə loğma bəxil malından. 
Tələbi-teyyibati-təhsindir, 
“Əl xəbisati lil-xəbisinin” dir.