Şah İsmayıl Xətai - Ey günəş, hüsnin xəyalı, ta ki, könlümdən keçər

Şah İsmayıl Xətai - Ey günəş, hüsnin xəyalı, ta ki, könlümdən keçər

Ey günǝş, hüsnin xǝyalı, ta ki, könlümdǝn keçǝr,
Qanlu yaşım nǝm tǝki dolmuşdur ondan sǝrbǝsǝr.

Nalǝlǝr kim, gecǝlǝr ta sübh olunca eylǝrǝm,
Qorxuram hicrindǝn anun razi-pünhanım açǝr.

Necǝ sǝrxoş olmasun dövrindǝn anun dilbǝrim,
Nǝrkizi-mǝstaniniz kim, su kimi qanım içǝr.

Leyli zülfinin ğǝmi qıldı pǝrişan ǝqlimi,
Eylǝ Mǝcnunǝm ki, Mǝcnun görsǝ hǝm mǝndǝn qaçǝr.

Çox yaşagil, çün mǝnǝ yar olmadın, ey sǝngdil,
Bu Xǝtai oldu qǝhrindǝn sǝnin zirü zǝbǝr.