Nizami Gəncəvi - Sirlər xəzinəsi - Davud oğlu Məlik Fəxrəddin Bəhram şahın şəninə

Ərşə məhkum dünyada almamışam hələ kam.
Alnının qırışları düyünlənən məhbusam.
Qandalımı açmağa tapmayıram bir kəsi.
Kölgəyəm, başım üstə yoxdu hümay kölgəsi.
Ayağım torpaqdadır, çoxda ki, yerdəyəm mən,
Sözümlə, şöhrətimlə uca göylərdəyəm mən.
Dünyanı ayaqla yox, dolanmışam başımla,
Ayaqdəyməz yerlərə yol açmışam başımla.
Üzüm ağ, alnım açıq, başdan aşıb sevincim.
Könlümün aynasıdır şölə saçan söz incim.
Hünərimi əks etdim sözümün güzgüsündə,
Aləmi canlandırdım gözümün güzgüsündə.
Hansı könül güzgüsü əksimi əks eləyər?
Hansı işıq çeşməsi yanğıma su çiləyər?
Ağlın iti nəzəri seyrə daldı hər yanı,
Dolaşdı başdan-başa zirəkliklə dünyanı.
Ləyaqət, qədir-qiymət gördü comərdlikdədir,
Yüksək məqama çatmaq, himayə mərdlikdədir.
Bəxti güclü şahımın zəfər çəngi səslənər.
Bu dünyanın bağında qönçə kimi bəslənər.
İskəndər, şanlı Xızır zəkası işıq saçar.
Sehrikar münəccimdir, "Məcəsti" sirri açar.
Onun əzəl qayəsi - varlığın ülviyyəti,
Şöhrətə ucaldıbdır təmiz, ülvi niyyəti.
O, Süleyman üzüklü, günəş taclı hökmdar.
Məlik Fəxrəddin adı: - dünyamıza iftixar.
Əzəldən xoşbəxtdir ki, Davud atası olub,
Süleyman şöhrətinə gəlib çatası olub.
Göylərə ucaltdığı İshaqın bayrağıdır.
İsmaili - kafiri ona qəti yağıdır.
Dönübdür bu aləmin dostuna, sirdaşına,
Doqquz fələk dolanar Bəhram şahın başına.
Qüdrətini göylərin öz Bəhramında ara.
Bəhram Gurla vuruşsa, gömər onu məzara.
Yetkin ağlı, kamalı tanıtdırıb dünyada,
Şahların sərvəridir, əsla basılmaz yada.
Verib dünya mülkünü öz xalqının əlinə,
Həm Ərmənə hakimdir, həm də ki Rum elinə.
Xilafət taxtı kimi şahlıq taxtı ucaldı,
Abxazda, Rum elində şanlı qələbə çaldı.
Ondadır comərdliyi, səxavəti ərlərin,
Ondadır düşüncəsi, ədaləti ərlərin.
Məsləki göylərdədir, nur saçır bəxt çırağı.
Mülki - sədəf, incidir - dərgahının torpağı.
Səxavəti - dünyanın bir büllur çeşməsidir,
Dürr dəryası, balıqlar üzən nur çeşməsidir.
Səxavət çeşməsindən əli civə səpibdir,
Bir yerə yığmaq olmaz, bəli, civə səpibdir.
Gün kimi şölə saçar kəmərinin qaş-daşı,
Durar yaqut kəmərli al günəşlə yanaşı.
Lacivərd pəncərəsi bəla səpən bu fələk
Onunla əlləşəni eyləyər ələk-vələk.
Fələyin təbli susar zənglərinin səsindən,
Ayın şüşəsi sınar hənrindən, nəfəsindən.
Hər nəşənin, şadlığın mənbəyi, ilki odur,
Ən nəcib insanlığın sonu da, bil ki odur!
Əli - səxavət camı dolandıran saqidir,
Var olsun, səxavəti əbədidir, baqidir.