Məhəmməd Hadi - Mən bir kitabəm

Mən bir kitab, hər vərəqim min kitabdır, 
Ayati-məhkəmati bütün inqilabdır.
Qılsın mütaliə məni əıbabi-inqilab,
Görsün bu ayələrlə nasıl feyziyabdır!
Sönmüş həvasə şölə verir nuri-fikrətim, 
Ruhum füyuzpərvər olan afıtabdır.
Olmuş vətən qünudə ləyali-cəhalətə, 
Zülmatə qarşı mərifətim mahtabdır. 
Hürriyyət ilə etməli məmur milləti,
Yanm, əsarət ile vətən pək xərabdır. 
Tiği-məzalim ilə əvalim cərihədar,
Ey ədl, sürət eylə, zəmani-şitabdır! 
Əshabi-zülm ziynətidir təxti-rahətin, 
Məzlumlar dilim kimi püriztirabdır.
Bax, bax, şu hurə, qoynuna girmiş səfalərin! 
Dildadeyi-cəmalı düçari-əzabdır.
Ağuşuma atılma, a zalim, dayan, dayan!
Son xabigahın iştə kənari-türabdır.
Aldanma rəngü buyinə gülbərgi-hüsnünün, 
Beş gün sürər də, sonrası bibuyi-tabdır.
Çox süzdü gözlərim bu riyazi-təbiəti,
Hər qönçənin təravəti mürrəssəhabdır.
Gəl müstəfid olaq, mələkim, gəl, həyatdan, 
Hər dəmdə istifadə edən kamiyabdır. 
Şeyxüxətin şitasi gəlir, qafıl olma kim, 
Fürsət zəmani iştə bəhari-şəbabdır!
Yoxsa başında kövsərü huri həvası var?
Olsun nəticəbəxş, nə ləzzətli xabdır?
Tihi-xəyal içində şitaban olan səfil!
Yortma! O parlayan su deyildir, sərabdır.
Sun badeyi-məhəbbəti hürriyyət eşqinə.
İnsanə intibah verən bu şərabdır.
Çıx, çıx məzardan, ərəsati-həyatə gəl!
“İqrə kitabəkə”... bu ki yövmil-hesabdır.
Zülmətpəsəndlər giriyorlar cəhənnəmə,
Rövşəndilani-elm behiştiməabdır.
Əsfəllərə tənəzzülü şayistə görməyən 
İnsanə afərin, necə alicənabdır!
Elm əhlidir cahanda səzavari-iltifat,
Cahil həmişə məzhəri-qəhrü itabdır.
Cahil sənə edərsə cəhulanə bir xitab,
Mənalı bir sükut ona əla cavabdır!
Şeytani-cəhli yaxmağa əflaki-elmdən 
Bu xaki-tirənakə yağanlar şəhabdır.
İnsanlan birər ediyor əsr imtahan,
Bu dövrü-irtiqa, məhəki-intixabdır.
Çıxdı niqabdan o həqiqət çiçəkləri,
Millət xəyalət ilə hələ dərhicabdır.