Məhəmməd Füzuli - Mən kiməm ? - bir fəqiri-bisərü pa

Mən kiməm ? - bir fəqiri-bisərü pa,
Kəmtərin bəndəvü kəminə gəda.

Sayiri-kargahi-səbrü sükun,
Saliki-şahrahi-fəqrü fəna.

Nə mizacimdə irtikabi-qürur,
Nə fəalimdə ehtimali-riya.

Künci-üzlətdə fəqrü faqə ilə,
Olmuşam eylə məhv kim, məsəla:

Mərkəzi-xaki etsə zirü zəbər,
Bulamaz gərdimi nəsimi-səba.

Əzl qılmış məni əməllərdən
Amili-karxaneyi-dünya.

Qılmazam karü bari-aləmə meyl,
Çəkməzəm əzlü nəsb üçün qovğa.

Mənə vermiş cahan qamu fəqrin,
Nola ursam cahanə istiğna.

Aləmi-üzlətin yeganəsiyəm,
Qafdən-qafə yox mənə həmta.

Surətim fəqrü siyrətim münim,
Heyrətim murü himmətim ənqa.

Rifəti-qədrim iltifat etməz
Gər Süleyman qılırsa ərz əta.

Faniyi-mütləqəm, qəbul etmən
Minnəti-Xizr ilə zülali-bəqa.

Deməzəm vəhşiyəm, təbiət ilə
Talibi-zövqi-söhbətəm, əmma.

Bir diyar içrəyəm ki, xəlqindən,
Eyləməz hiç kim mənə pərva.

Kimsə yox dərdim eyləyim izhar,
Eyləyim ondan iltimasi-dəva.

Ləlvəş daş içindədir vətənim,
Gül kimi, xarı qılmışam məva.

Dün bu hal ilə məhvi-heyrət ikən,
Gəldi bir qasidü gətirdi mana -

Bir əcəb nameyi-fərəhtəsir
Məhz hüsni-ibarətü imla.

Zahiri dilpəzirü feyzrəsan,
Batini feyzbəxşü ruhəfza.

Nəqşi-xəttində əltəfi-surət,
Tərzi-ləfzində əşrəfi-məna.

Cilvəgahi-nəzərdə hər ləfzi,
Bir pəripeykərü mələksima.

İşvəvü şivəvü kirişmə ilə,
Dil edər seydü əql edər yəğma.

Fəhm qıldıqda hüsni-məzmunun,
Qıldım onda sürurlər peyda.

Bəndəyi lütf birlə yad etmiş
Hazrəti-seyyidi-xücəstəliqa.

Ol fələkqədr kim, ona vermiş
Hikməti-həq kəmali-sidqü səfa.

Zati-paki cəmii-aləmdən
Şərəfi-rütbə ilə müstəsna.

Feyzi-elmi-ifadəyi-bəşəri,
Ona ərvahi-qüdsdən ilqa.

Əslidir nuri-paki-müstəfəvi,
Hökmüdür rövnəqi-səriri-qəza.

Elmidir baisi-rəfahəti-xəlq,
Felidir mucibi-rizayi-xuda.

Az olur bir arada cəm olmaq,
Hökmü elmü səyadətü təqva.

Mir seyyid Məhəmmədi qazi,
Mənbəi-elmü helmü cudü səxa.

Ey qəzahökm kim, müyyəsərdir,
Zatinə iqtidari-izzü əla.

Güli-gülzari-itrəti-nəbəvi
Çəmənarayi-milləti-Zəhra.

Nuri-çeşmi-təmamiyi-sadat,
Müqtədayi-cəmin-əhli-zəka.

Mənə təqsir hökmün etmişsən,
Demək olmaz bu hökmə hökmi-xəta.

Leyk bir bəndeyi-həqirəm mən,
Əməlim əhli-xeyrə xeyr-dua.

Sahibi-üsrətəm, mənə nə düşər
Kim, olam həmnişini-əhli-qina?

Məhzi-cəhləm, mənə nə nisbətdir
Ki, qılam meyl söhbəti-füzəla?

Gərçi əflakə rəğbət eylər xak,
Yetməz əlayə rütbeyi-ədna.

Lütf səndən mənə münasib ikən,
Məndən olmaq mütaləbət nə rəva?

Ey Füzuli, bu növ, dəvadə,
Məsləhətdir dutam təriqi-riza.

Hal müşküldür onda kim, bir ola,
Sahibi-hökmü sahibi-dəva!

Var ümidim ki, ta müəssirlə,
Sabitü sayir ola ərzü səma.

Ola hökmi-qəza ilə baqi
Qaziyi-qaziyi-xücəstə liqa.