Məhəmməd Füzuli - Giryədir hər dəm açan qəmdən tutulmuş könlümü

Məhəmməd Füzuli - Giryədir hər dəm açan qəmdən tutulmuş könlümü

Giryədir hər dəm açan qəmdən tutulmuş könlümü,
Əşkdir xali qılan qan ilə dolmuş könlümü.

Ey pərivəşlər, cəfa rəsmin unutmın, lütf edin,
Eyləmin bədxu cəfa mötadı olmuş könlümü.

Vədeyi-vəsl ilə, ey gülrüxlər, etmin müztərib,
Möhnəti-hicran ilə aram bulmuş könlümü.

Xəncəri-bidad ilə hərdəm görər zəxm üzrə zəxm,
Hiç bir dəm görmədim önmüş, önülmüş könlümü.

Payibəndi-lütf olub, bir yerdə sakin bulmadım,
Dəşti-heyrətdə tərəddüddən yorulmuş könlümü.

Simbərlərdən gələn daşları yığmış çevrəmə,
Eşq məmur eyləmək istər pozulmuş könlümü.

Hər zaman bir atəşinrüxsar sövdasın çəkər,
Ey Füzuli, gör bu odlarə urulmuş könlümü.