Məhəmməd Füzuli - Ey könül, ol xəncəri-müjganə eylərsən həvəs

Məhəmməd Füzuli - Ey könül, ol xəncəri-müjganə eylərsən həvəs

Ey könül, ol xəncəri-müjganə eylərsən həvəs,
Qəsdi-can etdin, bəqayi-ömrdən ümmidi kəs.

Çəkmə qürbət əzminə, ey sariban məhmil, saqın
Kim, bu yolda bimi-qürbətdəndir əfğani-cərəs.

Hali-zarimdən səni əfğanım agah eylədi,
Şükrlillah, oldu fəryadım mənə fəryadrəs.

Bir-birinə bəs ki, sancıldı tənimdə oxlarım,
Mürği-ruhum qeydinə oldu mürəttəb bir qəfəs.

Tə’neyi-əhli-məlamətdən nə nöqsan aşiqə,
Bərqi-lame’ dəf’in eylərmi hücumi-xarü xəs?

Suzi-eşqin təndə nagəh bulmasın nöqsan deyib,
Can çıxınca istərəm çıxmaya təndən bir nəfəs.

Ey Füzuli, mən qənaət mülkünün sultaniyəm,
Səltənət isbatı əgnimdə pəlasi-fəqr bəs.