Koronavirus pandemiyası zamanı həkimin həyatından bir gün

“Ebola virisundan ötüşmüşəm. Amma COVID-19-dan qorxuram "deyir

2015-ci ildə Qərbi Afrikada Ebola ilə mübarizə aparmağa kömək edən Nyu Yorkdan olan təcili yardım həkimi Kreyq Spenser, COVID-19 pandemiyası zamanı adi gününün necə keçdiyi barədə danışıb. Uzun və son dərəcə əhəmiyyətli bir sual-cavab meydana çıxıb.

6: 30-da qalx. Bütün gün üçün kifayət qədər qəhvə hazırlamağa çalışıram, çünki hospitalın yaxınlığındakı qəhvəxana bağlıdır. Starbucks həmçinin. Hər yer bağlıdır. Mən xəstəxanaya gedirəm və bazar günü kimi hiss olunur. Heç kim yoxdur. Yəqin ki, soyuq yağışda və ya erkən olduğu üçün belədir. Hər halda belə yaxşıdır.

Səhər 8-də növbəni qəbul edirəm. Səhər küçələrinin sakitliyi dərhal yox olur. Ambulansdakı parlaq fluoressensiya lampaları qoruyucu eynəklərdə əks olunur. Öskürək kakofoniyası səslənir. Dayanırsan. Maskanı taxırsan. İçəri girirsən.

Əvvəlki komandadan təyinatları alırsan, amma demək olar ki, hər yerdə eyni şey olur, xəstə istər gənc olsun, istərsə də yox: öskürək, nəfəs darlığı, hərarət. Bir xəstə qadın çox narahatdır - onun nəfəsi o qədər çətindir ki, ona verə biləcəyimiz maksimum oksigeni qoşsaq da, yenə tez-tez nəfəs alır.

Dərhal həmin xəstənin yanına gedirsən. Məsələnin nə olduğu və hansı tədbirlərin görülməli olduğu aydınlaşır. Telefonla ailəsi ilə uzun və dürüst bir söhbət edirsən. Halı daha da pisləşməmiş onu intensiv müalicəyə köçürmək yaxşı olardı. Hazırlamağa başlayırsan, amma ...

Sənə indicə ağır vəziyyətdə başqa bir xəstənin gəldiyini xəbər verirlər. Ona tərəf qaçırsınız. Adam çox pisdir, qusur. Ona da intensiv terapiya lazımdır. Deməli, qonşu palatalarda iki xəstə var, hər ikisinə də nəfəs borusu qoşulub. Hələ səhər saat 10-da deyil.

Növbənin sonuna qədər hər saat təxminən eyni cür keçir.

Vəziyyət barədə hesabat: ağır xəstə, nəfəs darlığı, hərarət. Oksigen səviyyəsi 88% -dir.

Vəziyyət barədə hesabat: aşağı təzyiq, nəfəs darlığı, aşağı oksigen səviyyəsi.

Vəziyyət barə hesabat: az oksigen, nəfəs ala bilmir. Qızdırma.

Bütün günü belə ...

Günortadan sonra hansısa məqamda bu müddət ərzində su içmədiyinizi başa düşürsünüz. Maskanı çıxarmaq qorxuludur - bu sizi qoruyan yeganə şeydir. Əlbəttə ki, sən daha uzun müddət dözə bilərsən: Ebola epidemiyası zamanı Qərbi Afrikada bürkülü kostyumda bir neçə saat keçirmişdin. Daha bir xəstə..

Bir neçə saat sonra yemək lazımdır. Yaxınlıqdakı restoran bağlıdır. Hər yer bağlıdır. Xoşbəxtlikdən xəstəxanada bufet işləyir. Nəsə götürüb, əllərini yuyursan (iki dəfə), maskanı ehtiyatla çıxarırsan, mümkün qədər tez yeyirsən. Geri qayıdırsan Maskanı taxırsan. İçəri girirsən.

Demək olar ki, bütün xəstələr eynidır. Hər kəsin COVID-19 olduğundan şübhələnirik. Hər xəstəni müayinə edərkən birdəfəlik xalatlar, üz maskaları və eynəklər taxırıq. Bütün günü. Təhlükəsiz qalmağın yeganə yolu budur. İnfarkt və appendisit olan bütün xəstələr hara getdi? Hər yerdə yalnız COVID-19 var.

Növbə başa çatarkən növbəti komandaya göndərişlər yazırsan. Hər yerdə COVID-19 var. Son bir həftə ərzində simptomları tez bir zamanda müəyyənləşdirməyi öyrəndik: aşağı oksigenləşmə, limfopeniya, artan D-dimer. Dostlar şəhərdə fərdi qoruyucu vasitələrin olmamasından narahatdırlar, bu səni də narahat edir. Xəstəxanalarda ağciyər havalandırma cihazları tükənib.

Getməzdən əvvəl bütün əşyalarını təmizləyirsən. Telefonu, yaxa kartını, cüzdanı. Qəhvə qabını. Demək olar, hər şeyi. Xlorda salıb, bir paketə qoyursan. Bəxtəbət yanaşma olmaz. Əminəm ki, hər şeyi təmizlədim? Hər ehtimal üçün yenidən et. Belə bir vəziyyətdə çox diqqətli olmaq mümkün deyil.

Çıxırsan, maskanı götürürsən. Özünü çılpaq və zəif hiss edirsən. Hələ də yağış yağır, amma piyada evə getmək istəyirəm. Avtobus və ya metroyla getməkdən daha təhlükəsiz görünür, üstəlik, sənə bunların hamısından uzaqlaşmaq lazımdır. Küçələr hələ də boşdur - xəstəxana vəziyyətinin tam əksidir. Bəlkə insanlar nə baş verdiyini bilmirlər?

Evə gəlirsən, artıq blokdaca soyunursan (hər şey qaydasındadır, qonşular nə işlə məşğul olduğunuzu bilir). Hamısını paketə yığırsan Yoldaşım kiçik qızımızı səndən uzaq tutmağa çalışır, amma uşaq bir neçə gündür ki, atasını görməyib və bu, çox çətindir. Duşa girirsən. Özündən hər şeyi yuyursan. Bu ən xoşbəxt andır. İndi ailənlə vaxt keçirə bilərsən.

Düşünürsən ki, vəziyyətin nə qədər pis olduğunu - onun nə qədər pis olacağını - yalnız boş küçələri görərək anlamaq necə çətindir. Xəstəxanalar dolmaq üzrədir. Süni nəfəs aparatları tükənir. Təcili yardım maşınlarının sirenaları bir dəqiqə belə dayanmır.

Bizim müalicə etdiyimiz hər kəs bir həftə əvvəl və ya daha əvvəl yoluxublar. Xəstələrin sayı gecə ərzində mütləq artacaq - bu bir neçə gündür davam edir. Daha çox insan təcili yardım otağına gedəcək. Daimi nəzarət tələb edən daha çox xəstə olacaq. Daha çox sayda xəstənin ağciyər aparatına ehtiyacı olacaq ..

Gecikdik və xəstəliyi tamamilə dayandıra bilmədik. Ancaq onun yayılmasını ləngidə bilərik. Virus təmasda olmayan şəxslərə yoluxa bilməz. Evdə qalın. Sosial təcrid bizi xilas edə biləcək yeganə şeydir. İqtisadiyyata təsirindən, insanların həyatını xilas edə biləcəyimizi davam etdirə bilməyəcəyimizə görə narahat deyiləm.

Bəziləri deyirlər ki, virus yoxdur. Var.

Bəziləri onun o qədər də qorxulu olmadığını deyirlər. Qorxuludur.

Bəziləri deyirlər ki, səni öldürməz. Öldürə bilər.

Mən Eboladan xilas oldum. Və mən

COVID-19-dan qorxuram.

Özünüzə uyğun olanı edin. Evdə qalın.

Mən hər gün çıxıb sizin üçün işləyəcəyəm.

Mənbə: lifehacker.ru