Dərc edildi: Baxış sayı: 5597
Fatma xanım Kəminə - Şuri-eşqin eyləyib bəs ki, məni divanə
Şuri-eşqin eyləyib bəs ki, məni divanə,
Şohreyi-şəhr olubam aləm-əra əfsanə.
O qədu qaməti gordukcə xudadan dilərəm,
Dolanım başına kim şəmə necə pərvanə,
Qan tutub gozlərini məst ikən peyvəstə,
Ruzi-əzzəl necə kim, tutdu mənə peymanə.
Dəst busin mənə gər mumkun ola omrumdə,
Xaki-payinə düşüb, can verərəm mərdanə.
Lütf eylə əlimi tut ki, məni-uftadə,
Məstlikdən ayılıb bəlkə gəlim imanə.
Görcək ol zülfünü küfrə dəyişib imanı,
Gözüm oz əlim ilə, mən nə deyim Sənanə?
Eşq dərdinə ətibba qamusu acizdir,
Vəsl əlac edə məgər bu mərəzi-punhanə.
Baxma ahuyi-Xutən vəh ki, xətaya saldı
Məni bir ceşmə-siyəh baxmaq ilə məstanə.
Dəhrdə hicr oduna yandı Kəminə, yarəb,
Həşrdə hifz elə kim, ta nə qalıb niyranə.
Şərhlər
Şərhləri göstər Şərhləri gizlət