Əliqulu Qəmküsar - Nəzirə

Əliqulu Qəmküsar - Nəzirə

Mənim ey naxçıvanlı şairə heyran olan konlüm,
Yazan latayilate matü sərgərdan olan könlüm.

Həya qılma, açıq soylə, cahanda sən görübsənmi
Həmi şair, həmi motla, həmi şeytan olan, könlüm?

O cür şair çıxar mənbərdə her il xalqı süng eylər,
Genə şərm eyloməz, söylor: mənim giryan olan könlüm.

Rəvadır gər desə: ey tııtmayan bir məsləki qaim,
Olub aiudə dünya mahna, xulqan olan köntüm.

Münəzzəh adəmiyyətdən, mübərra hüsnİ-sirətdən,
Kelami ləğv, qövlü hərzəvü bədyan olan könlüm.

Danosbazlıqdan xalqı tovluyub hər şəklə düşməkdə,
Təqəllübde, qərezdə heyrəto şayan olan könlüm.

Orucluqda, məhərrəmdə satan xəz xirqə düşmenə,
O aylardan sora hərrac edib üryan olan könlüm.

Danan “Taza həyat” ın, “İttifaq”ın pullann savsem,
Yazıb “Zənbur”un üstə arizi-divan olan könlüm,

Əger Ölsən də, söz yox ki, Otayh səndən el çəkməz,
Yazar, tənqid edər her feylini insan olan könlüm.

Həmçinin bax

• Molla Nasrəddin, 14 fevral 1910, N 7