Əbülhəsən Raci - Yıxdılar aşiqlərin qəlbi kimi meyxanəni

Əbülhəsən Raci - Yıxdılar aşiqlərin qəlbi kimi meyxanəni

Yıxdılar aşiqlərin qəlbi kimi meyxanəni,
Bivəfalar əhdi tək sındırdılar peymanəni.

Ləli-canan tək uzaq oldı nəzərlərdən şərab,
Çeşmi-dilbər tək xumarə saldılar məstanəni.

Rindü şeyxü salikü zahid qarışmış bir yerə,
Çeşmi-həqbin yox, seçə namərd ilə mərdanəni.

Düşdi rövnəqdən gülüstani-vəfa, zağü zəğən
Bülbüli-şeyda yerində başlıyub əfganani.

Atəşi-şövqi-məhəbbət yandururdı aqibət,
Şəmlər nahəq yerə yandurdilər pərvanəni.

Oldum həmrəng, cəmaət, eşqi-xalü zülf ilə
Rişteyi-zünnarə düzdüm səbheyi-səddanəni.

Ey dil, əl çək, yox bəni-növi-bəşərdə etibar,
Məskən et bayqusifət bir guşeyi-viranəni.

Kutəh eylün qisseyi-zülfi, ey ərbabi-üqul,
Rahət əgləşsün qoyun, zəncirdə divanəni.

Raci, gördüm tərgi-candur iqtizayi-ittihad,
Bəzmi-vəsli-xasə qoymazlar girə biganəni.