Əbdülxalıq Yusif - Kimdir ki, verməsin könül əbrukəmanlara

Əbdülxalıq Yusif - Kimdir ki, verməsin könül əbrukəmanlara

Kimdir ki, verməsin könül əbrukəmanlara,
Dil verməmək mahaldı bu dilsitanlara. 

Pirani-parsadilü həftadsaləmiz,
Meydir muradı ta nə yetişsin cavanlara. 

Söz yox, dəhanı var, o qədər təngdir ki, söz
Bir nüktədir, təvəllüqü var nüktədanlara. 

Hər kim ki, cüzvi-layətəcəzzanı dərk edər,
Bir nöqtə dərkin etməyə düşməz gümanlara. 

Bir gün şərarələr tökülüb yer üzün yaxar,
Əzbəs, çıxıbdır ahım odu asimanlara. 

Qəmzən xədəngi oldu könüllərdə cayigir,
Çox yaxşı dəydi tiri-nigahın nişanlara. 

Əhli-vəfanı seyd elə hər bir vəfasıza,
Atma oxun, dəyər biri, əlbəttə, canlara.

Yusif, əgər varındı hünər, olma meypərəst,
Dil vermə daxi türreyi-ənbərfəşanlara. 

Sən məst, çeşm məst, cahan məst, badə məst,
Kim huşyardır, bu xəbər çatsın onlara.