Dövlətməhəmməd Azadi - Padişah zülm eyləsə bilgil bunu

Padişah zülm eyləse bilgil bunu 
Daş edəcek cümle canlar könlünü.
Mehri olmaz yaş kişinin kişiyə 
Rəhmi olmaz yaşulının kiçiyə.
Titrər eımiş varca heyvan canlan 
Quruyurmuş bu damarda qanlan.
Dedi şah Mahmud bunlara: ey Muhan,
Xalq-ara zülm edici şahi-cahan 
Ağlı kəmdir bu kişidən, ağlı kəm.
Zülüm öz kökün qazar, eylər adəm 
Padişah kim işi zülm etmək olur.
Biağıldır, axır öz kökün salır. 
Cövrü-zülmü padişahi-zalımın 
Ox olub öz canına dəyər bilin.
Der Səmərqənd zalımı məşhur idi 
Gecə-gündüz işi zülmi-zor idi.
Taxt üzrə yatmış idi ol rəvan 
Sinəsindən dəydi ox, etdi fəğan.
Cəm olub zalım önünə gəldilər 
İş bu işə çox tamaşa qıldılar.
Tannya can verdi ol zalım bu hal 
Şübhəsiz, qaldı onun mülki zaval.
Ol kişinin sinəsindən bir oxu 
Çəkdilər, çıxardılar Tann haqqı. 
Gördülər bir xətt yazılı orda var: 
“Ölma zalım, ibrət algil, zinhar.”
Haq sitəmkar bağnna vurdu oxu 
Cümlə məzlum ahıdır kim, gəl oxu... 
Yaxmadın bir kimsə, yaxdın özünü 
Tutdun öz özün ilə öz sözünü.
Hər kişi kim od yaxar, özü bişər 
Qazsa kim çuxur, ona özü düşər. 
Özgəni yaxmaq — özün yaxmaq olur 
Çomaq vursa, özünə toxmaq olur. 
Özün vurmaqdır kişi vurmaq haman 
Ağıl yiyəsi bu sözə tutmaz güman.