Cəfər Cabbarlı - Qızıma

Fikrini vermə nə elmə, nə də ürfanə, qızım! 
Çoxdur elmin zərəri din ilə imanə, qızım! 
Oxuyub elmi, evin eyləmə viranə, qızım! 
Yoxdur elmin səməri qövmi-müsəlmanə, qızım!

Dərsü məktəb sözün, ol lal, gətirmə dilinə; 
Qələmi xarici məzhəb kimi alma əlinə. 
Vurma ləkə daha, Allahı sevərsən, elinə. 
Elm bir şeymi, verə mənfəət insanə, qızım?

Nə rəvadır salasan möhnətə qəmsiz başını, 
Edəsən xalqın arasında xəcil qardaşını; 
Get bişir evdə, bala, düşbərəni, bozbaşını, 
Verginən meylini xingalə, fisincanə, qızım!

Otur evdə, atanın eylə pinə çul-çuxasın; 
Ananın bitləginən sübhü məsa baş-yaxasın. 
Elm üçün insan atarmı atasın, həm anasın? 
Ağlını başına yığ, heç olma divanə, qızım!

Evdə ol, çıxmaginən sən, bala, bir dəm eşiyə; 
Et təmiz, yaxşı süpür, diqqət elə ev-eşiyə; 
İnəyə yem veribsən, qulluq elə it-pişiyə; 
Bəsləyib, sonra sula, yaxşı bax heyvanə, qızım!

Yaşın oldu on üç, ay qız, səni verrəm bir ərə, 
Bir müqəddəs kişiyə, pulluya, bir bəxtəvərə; 
Vermərəm boynu qıraxmallıya, ya injenerə, 
Razı olmam düşəsən zülm ilə zindanə, qızım!