Yunus Emre - Aşk odu

Aşkın odu ciğerimi, Yaka geldi yaka gider;
Garip başım bu sevdayı, çeke geldi çeke gider;

Kâr etti firak canıma, Âşık oldum canânıma;
Aşk zincirin dost boynuma, Taka geldi taka gider.

Sadıklar durur sözüne, Gayri görünmez gözüne;
Bu gözlerim dost yüzüne, Baka geldi, baka gider;

Bülbül eder ah-ü figan, Hasret ile yandı bu can;
Benim gönülcüğüm ey can, Çıka geldi, çıka gider.

Arada olmasın naşı, Onulmaz bağrımın başı;
Gözlerimin kanlı yaşı, Aka geldi aka gider;

Miskin Yunus'un sözleri, Efgan eder bülbülleri;
Dost bahçesinde gülleri, Koka geldi koka gider.

Aşkın odu düştü cana, eritti yürek yağını;
Kesti hevasetin kökün, oda yandırdı bağını.

Kazdı kahır kazmasıyla, canda cefa ocağını;
Çaldı nefsin boynuna himmet eri bıçağını.

Himmet suyu ile yudu, gönlün evin ap arıca;
Hizmet kapısından, ona sundu şükür ayağını.

Her kim bize yanı yanar, Hak dileğin versin ona;
Urmaklığa kastedenin düşem öpem ayağını.

Kim bize taş atar ise, güller nisar olsun ona;
Çırağıma kastedenin Hak yandırsın çırağını.

Miskin gönlün, aşk elinden iki büküldü vücudu;
Tövbe kapısından, sundum ona iman dayağını.

Gel şimdi miskin Yunus, hevaseti elden bırak;
Çalabım, sen ruzi eyle bizi, kanaat bucağını.

Aşkın odu yüreğimde, Neler eyler, neler eyler;
Bugün ben bir aşk gördüm, Bu derdimden haber söyler.

Gelin hey dertliler gelin, Bu derdimden siz de alın;
Dertli bilir dertli halin, Ya dertsizler bunda n'eyler?

Kimisi dost yüzün gördü, Kimi dahi görem derdi;
Aşık maşukuna erdi, Şimdi yine bayram eyler.

Bugün Mansur olup n'idem? Şeyhimin yüzünü görem;
Maksadum bu idi erem, Âşık yine derdin söyler.

Yunus aydur: Âşık oldum, Maşukun derdinden öldüm;
Teveccüh maşuka kıldım, Onun ile gönlün eyler.