Öğrenmeyi öğrenme

Öğrenmenin anne karnında başlayıp hayat boyu devam ettiği düşünüldüğünde insan hayatı için ne kadar önemli olduğu, hayatımızın şekillenmesinde ne derece etkili olduğu açıkça ortaya çıkıyor.

Öğrendiklerimizin hayatımızdaki rolü bu denli büyükken maalesef gençlerimizin öğrenmeyle ilişkilerinin çok iyi olmadığını üzülerek gözlemliyorum. Sadece kendilerine gerekli olduğunu düşündükleri kadarını öğrenmenin yeterli olduğunu sanıp, o kadarını öğrenmek için çaba harcıyorlar. Kendilerine gerekli olduğunu düşündükleri şeyler gerçekten gerekli mi? Gereksiz olarak gördükleri ya da hiç farkında bile olmadıkları bilgi, beceri, davranışlar gerçekten olmasa da olur mu? Ben bu durumu koskoca bir okyanus varken sığ bir derede balık tutmaya benzetiyorum.

Çocuklarımızı o kadar sınav odaklı yetiştiriyoruz ki, öğrenmek sadece sınavdan yüksek not almak için gerekli bir araç gibi görülüyor. Hâlbuki öğrenmeyi isteme, öğrenmek için araştırma-çaba gösterme, öğrenmekten keyif alma bir bireyin kendini geliştirmesinin en önemli yollarındandır.

Sınıfta en çok karşılaştığım durumlardan biri, öğrencilerin büyük bir kısmı öğrenmeyi istemekten yoksun oldukları gibi öğrenmeyi isteyenler de nasıl öğreneceklerini bilmiyor. Öğretmenin elinde sihirli bir değnek var ve öğretmen o değnekle kendilerine dokunduğunda bir daha unutulmamak üzere tüm bilgiler öğrenilecek. Öğrencilerin büyük çoğunluğu bu mecazda olduğu gibi öğreneceklerini düşünüyor. Öğretmenlerin öğretme-öğrenme sürecindeki önemi tartışılmaz. Bununla birlikte yapılan araştırmalara göre sınıfta verimli bir öğretimin gerçekleşmesinin en temel etkenleri öğretmenler ve öğrencilerdir. Öğretmen öğretim ortamını tasarlayan, bilgi veren, öğrenmeye teşvik eden, öğrenmeyi kolaylaştıran bir rehberdir. Fakat öğrenci bu süreçte kendi öğrenmesinin sorumluluğunu almadığı sürece etkili bir öğrenme gerçekleşmeyecektir.

Peki, öğrencinin kendi öğrenmesinin sorumluluğunu alması ne demektir? Bunu kısaca şu şekilde açıklayabiliriz: Kendini tanıması, ne şekilde daha iyi öğrendiğini bilmesi, neleri öğrenip neyi bilmediğinin farkında olması, bilmediklerini öğrenmek için kendine en uygun yöntemleri kullanarak çaba sarf etmesidir. 

Öğrenme bir araç değil yaşam boyu devam eden bir olgudur. Çocuklarımızın kendini geliştiren/ gerçekleştiren bireyler olabilmesi için onları öğrenmekten keyif alacak, kendi öğrenmelerinin sorumluluğunu üstlenecek bireyler olarak yetiştirmeliyiz. Böylesi, hem çocuklarımız hem de toplumumuz oldukça önemli ve faydalı bir kazanım olacaktır.

Kaynak:       hurriyet.com.tr