Mehmet Akif Ersoy - Necid Çöllerinde

Ya Nebi! Şu halime bak! 
Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca sahranın 
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın! 
Harim-i pakine can atmak istedim durdum 
Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum 
"Tahammül et" dediler… Hangi bir zamana kadar? 
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var. 
Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak 
Önümde durmadı artık, ne hanuman ne ocak 
Yıkıldı hepsi.. Ben aştım diyar-ı Sudan'ı 
Üç ay "Tihame!" deyip çiğnedim beyabanı 
Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada 
Yetişmeyeydin eğer, ya Muhammed, imdada 
Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin 
Akarsular gibi çağlardı her tarafta sesin 
İradem olduğu gündür senin iradene ram 
Bir an için bana yollarda durmak haram 
Bütün heyakili hilkatle hasbihal ettim 
Leyale derdimi döktüm, cibali söylettim 
Yanıp tutuşmadan aylarca yummadım gözümü 
Nucuma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü? 
Azabı hecrine katlandım elli üç senedir 
Sonunda alnıma çarpan bu zalim örtü nedir? 
Beş-altı sineyi hicran içinde inleterek 
Çıkan yüreklere hüsran mı, merhamet mi gerek? 
Demir nikaabını kaldır mezar-ı pakinden! 
Bu hasta ruhumu artık kayırma hakinden! 
Nedir o meşale? Nurun mu? Ya Resulallah!