Mehmet Akif Ersoy - Durmayalım

Sa'di diyor ki: 'Bir gece biz kervan ile 
Ağır ağır gitmekte iken yolumuz düştü bir çöle. 
Hızla geçmek için o korkutucu ıssız çölü, 
Bütün yolcular istirahati feda ederek, 
Gitmektelerdi. Bir aralık bende yürümeye güç 
Hiç kalmamış ki düşmüşüm artık uykuya yenik. 
Avare bir yolcuyu bekler mi kafile? 
Çaresiz yola devam edecek varıncaya dek konak yerine. 
Bir de uyandım ki başucuma dikilmiş bir deveci şunları 
söylemekte: 
'Kalk ey zavallı yolcu, uzaklaştı kervan! 
Uykum benim de yok değil ama bu çöl, 
İstirahat yeri olur mu ki bin türlü korku var? 
Varmak istediği yere varıp durmayıp giden; 
Yoktur kurtuluş ümidi bu çöller geçilmeden. 
Yazık ki yolda böyle düşen uyku derdine, 
Hep yolcular gider de kalır kendi kendine!'


Gerçi olayın kendisi önemsizdir, bunda haklısın, ancak düşün: 
İnsaflı ol, bundan başka hikmet dolu bir prensip var mı bugün? 
Varmak istersen -diyor Sa'di eğer maksada, 
Tuttuğun yollar hiç bitmeyecek gibi olsa da; 
Yola devam et, durmayıp git, yolda kalmaktan sakın! 
Azim sahibi insan için neymiş uzak, neymiş yakın? 
Hangi güçlüktür ki gayrete gelince kolaylaşmasın? 
Hangi korkunç şey var ki insandan korkmasın?