Fuzuli - Leyla ve Mecnun/301-400

301 Sâkî meded et ki derd-mendem
Gam silsilesine pây-bendem

302 Gam def‘ine câm-ı mey devâdur
Tedbîr-i gam eylemek revâdur

303 Senden ne inâyet olsa vâki‘
Fikr etme ki menden ola zâyi‘

304 Men bir sadefem sen ebr-i nîsân
Ver katra vü al dürr-i galtân

305 Sensen hurşîd ü men siyeh hâk
Ver âteş ü al cevher-i pâk

306 Rahm et et ki garîb ü hâk-sârem
Bî-mûnis ü yâr u gam-güsârem

307 Ol bir niçe hem-dem-i muvâfık
Ya‘nî şuarâ-yı devr-i sâbık

308 Tedrîc ile geldiler cihâna
Ta‘zîm ile oldılar revâne

309 Devrân oları muazzam etdi
Her devr birin mükerrem etdi

310 Her birine hâmî oldı bir şâh
Zevk-ı sühaninden oldı âgâh

311 Türk ü Arab ü Acemde eyyâm
Her şâire vermiş idi bir kâm

312 Şâd etmiş idi Ebî Nuvâsı
Hârûn Halife’nün atâsı

313 Bulmışdı safâ-yı dil Nizâmî
Şirvan Şâh’a düşüp girâmî

314 Olmışdı Nevâyî-i sühan-dân
Manzûr-ı şehenşeh-i Horâsân

315 Söz gevherine nazar salanlar
Gencîne verüp güher alanlar

316 Çün kalmadı kalmadı fesâhat
Erbâb-ı fesâhat içre râhat

317 Ol tâife çekdi hırkaya baş
Hâletlerin etmez oldılar fâş

318 Tâ olmaya resm-i şi‘r mefkûd
Ebvâb-ı fünûn-ı nazm mesdûd

319 Lâzım mana oldı hıfz-ı kânûn
Zabt-ı nesak-ı kelâm-ı mevzûn

320 Nâçâr dutup tarîk-i nâmûs
Râhatdan olup müdâm me’yûs

321 Ahdi söze üstüvâr kıldum
Eş‘âr demek şiâr kıldum

322 Çün halka hilâf-ı müddeâyem
Anlar zu‘mınca süst-râyem

323 Her söz ki gelür zuhûra menden
Min ta‘ne bulur her encümenden

324 Eyler hased ehli bağlayup kîn
Tahsîn ivâzına nefy ü nefrîn

325 Ümmîd ki ref‘ olup küdûret
Tağyîr-pezîr ola bu sûret

326 Ol kavm bu gülşene girende
Bu gülşen içinde gül derende

327 Gül tâze idi vü gonca nev-hîz
Depretdükçe nesîm-i gül-rîz

328 Anlar güli derdiler men-i zâr
Hâlâ dilerem derem has ü hâr

329 Bu bezme olar verende tezyîn
Mey sâf idi bezm hem nev-âyin

330 Mey sâfı olara oldı rûzî
Kaldı mana dâğ-ı derd sûzı

331 Bu dürde men olmışam hevâ-hâh
Bir neş’e verür mi bilmezem âh

Bu pâdişâh-ı İslâmun duâ-yı devletidür
ve
Kahramân-ı enâmun senâ-yı şevketidür

332 Sâkî kerem eyle câm gezdür
Dutma kadehi müdâm gezdür

333 Devrâna çok i‘tibâr kılma
Gezdür kadehi karâr kılma

334 Tök alup ele gümüş sürahî
Zer sâgara rûh-bahş râhı

335 Sarf eyle riâyetümde eltâf
Tenhâlığumı gör eyle insâf

336 Şuğlüm bu bisât içinde çohdur
Senden özge mededci yohdur

337 Hem-demliğüm eyle âr kılma
Menden nefret şiâr kılma

338 Ger bilmez isen ki men ne zâtem
Ne zulmet-i çeşme-i hayâtem

339 Feyz-i hünerüm şarâbdan sor
Sûz-ı cigerüm kebâbdan sor

340 Dutsan elini men-i fakîrün
Hak ola hemîşe dest-gîrün

341 Men şâir-i Mûsevî-kelâmem
Sâhirlere mu‘ciz-i tamâmem

342 Men sâhir-i Bâbilî-nijâdem
Hârûta bu işde üstâdem

343 Söz derkine sarf edüp firâset
Emlâkine bulmışam riyâset

344 Geh tarz-ı kasîde eylerem sâz
Şeh-bâzum olur bülend-pervâz

345 Geh de’b-i gazel olur şiârum
Ol de’be revân verür karârum

346 Geh mesnevîye olup heves-nâk
Ol bahrden isterem dür-i pâk

347 Her dilde ki var ehl–i râzem
Mecmû‘-ı fünûna aşk-bâzem

348 Bir kâr-gerem hezâr-pîşe
Cânlar çeküp isterem hemîşe

349 Dükkânum ola revâc-ı bâzâr
Her istedügin bula hırîdâr

Bu bir tarîk ile kesr-i nefsdür
ve
Mukaddime-i medh-i pâdişâh-ı asrdur

350 Sâkî ne idi bu câm-ı gül-gûn
Kim eyledi hâlümi diger-gûn

351 Ser-mest olubem sözüm hebâdur
Her lâf ki eylerem hatâdur

352 Te’sîr salup dimâğâ teşvîr
Teşvîr mizâcum etdi tağyîr

353 Men handan ü lâf-ı lutf-ı güftâr
Kim söz demeğe olam sezâ-vâr

354 Olsaydı menüm sözümde bir hâl
Elbette olurdum ehl-i ikbâl

355 Müstevcib-i izz ü câh olurdum
Şâyeste-i bârgâh olurdum

356 Makbûl düşerdüm âstâna
Manzûr-ı şehenşeh-i zamâna

357 Ol pâdişeh-i bülend-bîniş
Kim hâk-i rehidür âferîniş

358 Müstahfız-ı dîn penâh-ı İslâm
Mahdûm-ı zaman melâz-ı eyyâm

359 Ebr-istihsân ü berk-kîne
Şâhenşeh-i Mekke vü Medîne

360 Müstakdim-i hak muhill-i bâtıl
Sultan-ı murâd-bahş-ı âdil

361 Erbâb-ı hüner ümîd-gâhı
Türk ü Arab ü Acem penâhı

362 Deryâ kimi eyleyen demâdem
Endîşe-i kurb ü bu‘d-ı âlem

363 Lutf ile veren yahına lû’lû
Ebr ile yırağa gönderen su

364 Lû’lûsını eyleyen cihân-tâb
Leb-teşneleri dür ile sîr-âb

365 Gerdûn kimi lutf edende zâhir
Dâmen dâmen töken cevâhir

366 Gün kimi olanda cûdâ mazhar
Hırmen hırmen nisâr eden zer

367 Tugrâ-yı misâl-i Âl-i Osmân
Sultân-ı sipeh-şiken Süleymân

368 Yerde düşer olsa feyzi hâke
Ta‘n eyleye hâk ruh-ı pâke

369 Gökde nazar etse bir hümâya
Hurşîde salur hümây sâye

370 Ger şarka urur sinân-ı ser-keş
Gün kimi çıhar sipihre âteş

371 V’er garba çalarsa tîğ-i bürrân
Gerdûna yeter şafak kimi kan

372 Dün çerh yana nigâh kıldum
Nezzâre-i levh-ı mâh kıldum

373 Gördüm bu hatı ki hâme-i hûr
Ol levhde eylemişdi mastûr

Bu kasîde Hazret-i Pâdişâh şânındadur

374 Zihî kâmil ki akl-ı nükte-dân derkinde hayrândur
Vücud-ı bî-misâli intihâb-ı nev‘-i insândur

375 Felek bir dürc anun zât-ı şerîfi gevher-i yektâ
Cihân bir cism anun hükm-i revânı fi’l-mesel cândur

376 Tarîk-i tâati hem mezhebe hem millete nâfi‘
Hilâf-ı meşrebi hem devlete hem dîne noksândur

377 İki kısm eylemiş küfr ile îman yeddi iklîmi
Anun hükmindedür ba‘zı vü ba‘zı kâfiristândur

378 Esâs-ı hükmidür ma‘nîde bir sedd-i Sikender kim
Anun Ye’cûcdur bir yanı vü bir yanı insândur

379 Binâ-yı kadridür ma‘nîde bir âlî imâret kim
Mukarnes tâk-i gerdûn ol imâretden bir eyvândur

380 Muzaffer dâimâ Sultân Süleymân Hân-ı âdil-dil
Ki her kim tâbi‘-i fermânı olmaz nâ-müselmândur

381 Cihân-gîrî ki gün tek mülk teshîrine azm etse
Muhakkar cilve-gâhı arsa-i Îrân ü Tûrândur

382 Sâhî-tab‘ u mürüvvet-pîşedür kim bahr-ı eltâfı
Temevvüc kılsa mevci fakr bünyâdına tûfândur

383 Kemîne kimseye kemter atâsı hâsıl-ı deryâ
Muhakkar meclise bezl-i hakîre behre-i kândur

384 Vücûd-ı pâki-le Hak rahmetidür âleme nâzil
İtâat ehline gösterdiği adl ile ihsândur

385 Süleymân bârgâhıdur yakîn heybetlü dergâhı
Kim anda dîvler tâbi‘ perîler bende-fermândur

386 Muazzam leşkeridür bir bulut kim düşmene andan
Firengîler sadâsı ra‘d toplar daşı bârandur

387 Semendi seğridende lâmi‘ olmış ahter-i sâkîb
Sipâhı deprenende mevce gelmiş bahr-ı ummândur

388 Seferde çekmek içün haşmet ü ikbâl esbâbın
Arâbe arş levhi ordusı gerdûn-ı gerdândur

389 Zamânında yetüp cem‘iyyet-i esbâba ârifler
Olup derhem hemîn mahbûblar zülfi perîşândur

390 Halâyık subh-tek handân olup mihr-i cemâlinden
Dil-i sûzân ile devrinde ancak şem‘ giryândur

391 Havâdisden mizâc-ı mülk tağyîrine imkân yoh
Kemâl-i adl ile tâ mülke Osmân oğlu sultândur

392 Bi-hamdi’llâh bugün havf ü hatâdan şer‘ nâmûsın
Bulup tevfîk-ı nusret sahlayan Sultân Süleymândur

393 Nişân-ı feyzidür ol nusret ü ikbâl kim hâlâ
Ne yan kim azm kılsa rehberi te’yîd-i Yezdândur

394 Dil ü cândan Fuzûlî izz ü ikbâline ol şâhun
Rızâ-yı Hakk içün dâim duâ-gûy ü senâ-hândur

395 Çü oldur hâmî-i İslâm vâcibdür anun medhi
Ne kim medhinden özge söz demiş andan peşîmândur

396 İlâhî bâkî olsun dâim insan-perver ikbâli
Cihân-ı fânî içre tâ binâ-yı nev‘-i insândur

397 Yâ Rab ki muzaffer ola dâim
Zâtiyle binâ-yı adl kâim

398 Şâyeste ana serîr ü efser
Âlemlere adli sâye-güster

Bu sebeb-i nazm-ı kitâbdur
ve
Bâis-i irtikâb-ı azâbdur

399 Sâkî dut elüm ki haste-hâlem
Gam reh-güzerinde pây-mâlem

400 Sensen men-i mübtelâya gam-hâr
Senden özge dahi kimüm var