Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2201-2300

2201 Sen meyl-i ferâğ u râhat etdün
Bir künc dutup ferâğat etdün

2202 Göster mana hem tarîk-i râhat
Kim sen nişe eyledün ferâğat

2203 Kim eyledi hall müşkilâtun
Kim verdi bu gussadan necâtun

2204 Şeb-tâ-seher ol esîr-i hicrân
Mâtem dutup etdi âh u efgân

2205 Çün müşge tökildi gerd-i kâfûr
Zulmâta bırahdı pertevin nûr

2206 İhyâ kıluben merâsim-i vecd
Dutdı reh-i gûr-hâne-i necd

Tamâmî-i sühan

2207 Erbâb-ı kemâle ol ıyândur
Kim hüsn ile aşk tev’emândur

2208 Aşk âyîne-i cihân-nümâdur
Keyfiyyet-i hüsn ana cilâdur

2209 Hüsn olmasa aşk zâhir olmaz
Aşk olmasa hüsn bâhir olmaz

2210 Hüsn olmasa aşkdan ne hâsıl
Ma‘şûk eder ehl-i aşkı kâmil

2211 Aşk olmaz olursa hüsn olur hâr
Aşk iledür ehl-i hüsne bâzâr

2212 Ne ansuz olur munun sürûrı
Ne munsuz olur anun zuhûrı

2213 Mecnûn idi şem‘-i meclis-efrûz
Leylî ana âteş-i ciğer-sûz

2214 Mecnûn idi câm-ı râhat-efzâ
Leylî ana bâde-i musaffâ

2215 Leylîden idi kemâl-i Mecnûn
Hüsn ile olurdı aşkı efzûn

2216 Mecnûndan idi cemâl-i Leylî
Aşk idi eden cemâle meyli

2217 Bir gün Mecnûn-ı dil-şikeste
Sahrâda gezerdi zâr ü haste

2218 Bir safhada gördi iki peyker
Leylî Mecnûn ile musavver

2219 Mahv eyledi nakş-ı dil-sitânın
Koydı özinün hemîn nişânın

2220 Sordılar ana hakîkat-i hâl
Kim nişe bir oldı iki timsâl

2221 Dedi bize birdürür hakîkat
Birlikde yaraşmaz iki sûret

2222 Olmak gerek ehl-i dâniş âgeh
Kim biz ikilikdenüz münezzeh

2223 Sâil dedi bu değül midür âr
Kim yâr ola yoh sen olasen var

2224 Sen nişe kalursen ol olur hâk
Bâri anı koy sana kalem çek

2225 Dedi reh-i aşkda ne lâyık
Ma‘şûk ola nikâb-ı âşık

2226 Uşşâk ten ü habîb cândur
Ten zâhir ü tende cân nihândur

2227 Ma‘şûka ne bâk olursa mestûr
Âşık gerek el içinde meşhûr

2228 Kim âleme âşık ahıdan yaş
Ma‘şûk kim olduğın kılur fâş

Bu Mecnûnun şemme-i keyfiyyet-i hâlidür
ve
Ba‘zı sıfât-ı kemâlidür
 
2229 Mecnûn idi mülk-i derd şâhı
Hayl-i ded ü dâm anun sipâhi

2230 Âhûnun alurdı müşgi bâcın
Rûbâh semûrınun harâcın

2231 Bir server idi kerîm ü âdil
Cümle ded ü dâma adli şâmil

2232 Hûn-i ciğerinden ol vefâ-dâr
Hûn-hârları kılurdı hûn–hâr

2233 Hûn-âb-ı ciğer töküp demâdem
Kılmazdı sibâ‘ rızkını kem

2234 Devrinde derendeler olup râm
Dutmışdı biri biriyle ârâm

2235 Gûr olmış idi perenge hem-râz
Gürg olmış idi gevezne dem-sâz

2236 Şîr olmış idi enîs-i nahçîr
Nahçîr emerdi şîrden şîr

2237 Yanında dutardı mûr hâne
Göz yaşından yığardı dâne

2238 Gâhî olup eşki seyli kâim
Seylâba gederdi min behâyim

2239 Geh odını tende tâb ederdi
Min cân-veri kebâb ederdi

2240 Bel olmış idi elinde dırnağ
Yerden savururdı başa toprağ

2241 Mûyında gubâr olup ferâhem
Eşkiyle çeküp zaman zaman nem

2242 Âhû-bere sebze-zârı oldı
Gül-zâr-ı cünûn bahârı oldı

2243 Ger dutsa idi gevezn ile hû
Ahardı gözinden ol kadar su

2244 K’ol sudan olurdı tâze vü ter
Hem berg verürdi şâhı hem ber

2245 Her lahza alup eline bir mâr
Hursend oluben der idi ol zâr

2246 K’ol sünbül-i müşg-bûnı dutdum
Ser-rişte-i ârzûnı dutdum

2247 Kaplan kimi cân urdı min dâğ
Aslan sıfatı uzatdı dırnağ

2248 Arslanlarun oldı pîşvâsı
Kaplanların oldu muktedâsı

Bu Mecnûnun sıdk ile münâcât etdüğidür
ve
Nâvek-i duâsı hedef-i icâbete yetdüğidür

2249 Bir gece ki zulmet-i ziyâ-sûz
Zülf-i şebi etdi bürka‘-i rûz

2250 Bir la‘li edüp sipihr nâ-yâb
Gösterdi yerine min dür-i nâb

2251 Bir sancağı eyleyüp nigûn-sâr
Min mehçe-i râyet etdi izhâr

2252 Katra katra hakîm-i eflâk
Haşhâşlarında dutdı tiryâk

2253 Dâne dâne arûs-ı gerdûn
Kaftânına tikdi dürr-i meknûn

2254 Girdâbâ düşüp sefîne-i Mâh
Kıldı özine mecerreden râh

2255 Saçıldı Utâridün midâdı
Arturdı bu safhaya sevâdı

2256 Zühre dağıdup siyâh gîsû
Gîsûsı içinde gizledi rû

2257 Hurşîd nihân olup sitâre
Göz açdı târik-i intizâra

2258 Deprendi ser-i sinân-ı Behrâm
Feth oldı ana vilâyet-i şâm

2259 Bircîs girüp siyeh libâsa
Hurşîd gamında batdı yasa

2260 Âyîne olup sipihr-i gerdân
Bahdı ana aks saldı Keyvân

2261 Gerdûna sevâbit oldı mismâr
Tâ tökmeye dün bisâtı perkâr

2262 Gökde Hamel oldı âşikâre
Âhû-bere çıhdı sebze-zâre

2263 Gâv-ı felek oldı gâv-ı anber
Doldurdı cihâna anber-i ter

2264 Cevzâ kemeri murassa‘ oldı
Gerdûn bedeni mülemma‘ oldı

2265 Harçenk kılup seher yelin def‘
Hâsıyyeti verdi zulmete nef‘

2266 Oldı Esed âftâbdan dûr
Pür-dûd misâl-i şem‘-i bî-nûr

2267 Gîsûsına verdi Sünbüle tâb
Müşg üstine tökdi anber-i nâb

2268 Mîzânı edüp felek terâzû
Sarrâf-ı zemîne çekdi lû’lû

2269 Akreb bırahup kemend-i pür-ham
Dîv-i şebe kıldı kayd-i muhkem

2270 Kavsini kurup sipihr-i lâib
Atıldı hadeng-i necm-i sâkib

2271 Büzgâle-i âsman töküp mû
Gök safhasın eyledi siyeh-rû

2272 Delvi delüp âfet-i zemâne
Min katra saçıldı âsmâna

2273 Hût eyledi habs-i Yûnis-i rûz
Berk-ı şafak oldı âsmân-sûz

2274 Arz eyledi Ahbiye hibâsın
Cebhe dahi cebhesin ziyâsın

2275 Hek’a verdi cemâle zîver
Hem Hen’a mükellel etdi efser

2276 Şarteyn ü Butin Simâk ü İklîl
Nûr etdiler âsmâna tahvîl

2277 Tâ sâdır ü vâride Neâyim
Sarf eyleye Sarfe ile dâim

2278 Tezyîn içün etdiler müheyyâ
La‘lin Deberân dürin Süreyyâ

2279 Verdi reviş-i sipihr-i ahdar
Tertîb-i mukaddem ü muahhar

2280 Mecnûn mütehayyir ü perîşân
Kalmışdı sipihr işinde hayrân

2281 Gerdûna açardı dîde-i ter
Yer yüzine doldururdı ahter

2282 Her ahtere arz-ı hâl ederdi
Min ârzû-yı muhâl ederdi

2283 Evvel olup âsmâna mâil
Şerh etdi Utâride gam-ı dil

2284 K’ey ehl-i hisâba kâr-fermây
Müstevfî-i akl ü müşrif-i rây

2285 Ey nâsih-i nüsha-i meânî
Fihrist-i rümûz-ı âsmânî

2286 Kassâm-ı mekâsıd ü metâlib
Ressâm-ı menâsıb u merâtib

2287 Derd-i dilümün hisâbı çohdur
Sende özge debîr yohdur

2288 Bir nâmeye derdümi rakam kıl
Sultânuma arz et kerem kıl

2289 Şâyed eser ede feyz-i hâmen
Ta‘vîz-i cünûnum ola nâmen

2290 Gördi ki Utârid anlamaz râz
Bir özge terennüm etdi âğâz

2291 Dönderdi yüz andan ağlayup zâr
Merrîhe niyâzın etdi izhâr

2292 K’ey vâlî-i mesned-i şecâat
Şemşîrüne âlem ehl-i tâat

2293 Sen sâhib-i nuset ü zafersen
Erbâb-ı silâha tâc-ı sersen

2294 Men âcizem ü kavîdür ağyâr
Men bî-kes ü hasmdur sitem-kâr

2295 Âcizlere lutf edüp meded kıl
Bî-keslerden belânı red kıl

2296 Çek tîğunı eyle def‘-i düşmen
Tâ dûsta hem-nişîn olam men

2297 Çün gördi bülend yerdedür kâm
Ne Tîr yeter ana ne Behrâm

2298 Tiğ ile kalemden oldı nevmîd
Dutdı reh-i bârgâh-ı tevhîd

2299 Dergâha dutup ruh-i niyâzın
Ma‘bûdına arz kıldı râzın

2300 K’ey tîğe muîn ü kilke rehber
Behrâm-gulâm ü Tîr-çâker