Fuzuli - Leyla ve Mecnun/2101-2200

2101 Bî-kesliğ olup sana mukarrer
Bî-kes olasan müdâm ü bî-zer

2102 Âkil kişi dûr-bîn gerekdür
Dünyâya ümîd bir direkdür

2103 Çün pendi düketdi ol hıred-mend
Mecnûna tefâvüt etdi ol pend

2104 Devletlü sözine oldı mâil
Bir fikr etdi ki ola âkil

2105 Kat‘ ede selâsil-i cünûnı
Sevdâsınun olmaya zebûnı

2106 Terk eyleye ârzû-yı dildâr
Aşka dahi olmaya giriftâr

2107 Ammâ yine aşk şehriyârı
Fermânına çekdi ol figârı

2108 K’ey varı menüm olan cihânda
Nen var senün bu cism ü cânda

2109 Câna tama‘ etme kim menümdür
Terk eyle teni ki meskenümdür

2110 Menden geç ü cân ü tenden ayrıl
Koy varlığunı özünle sen bil

2111 Gül-bün kimi kanı cûşa geldi
Bülbül sıfatı hurûşa geldi

2112 K’ey ayn-ı salâh olan beyânı
Va‘zı mana âfiyet nişânı

2113 Men hem muna kâilem ki pendün
Mazmûn-ı kelâm-ı sûd-mendün

2114 Nisbet mana hayrdür değül şer
Ger olsa eşitmeği müyesser

2115 Gerçi sözüne kulağ dutdum
Ne sûd eşitdüm ü unutdum

2116 Sen deme ki dut haber sözümden
Kim yoh haberüm menüm özümden

2117 Aşk aldı derûnum ü bîrûnum
Getdi yele sabrum ü sükûnum

2118 Men akla teveccüh eylerem çoh
Sevdâ yolumı duta ki yoh yoh

2119 Sen handan ü terk-i aşk handan
Aşk-ı ezelî çıhar mı cândan

2120 Halkun sitemiyle câna yetdüm
Terk eyle meni ki terkün etdüm

2121 Lutf eyle zaman zaman verüp pend
Islâhuma olma ârzû-mend

2122 Artar elemüm bu mâcerâdan
Âteş kimi cünbiş-i hevâdan

2123 Bir şîşe ki oldı pâre pâre
Peyvendine hîç var mı çâre

2124 Teklîfümi kılma hânümâna
Gör sür‘at-i gerdiş-i zemâne

2115 Çün sen hem anı koyup gedersen
Anda meni iledüp n’edersen

2116 Ancak mana arz-ı mülk ü mâl et
Oğlunı özün kimi hayâl et

2127 Farz eyle ki mâle oldı vâlî
Getdi yine gayre koydı mâli

2128 Ol kişver-i aşk pâdişâhı
Ol evc-i belâ vü derd mâhı

2129 Özr ile kılurdı eyleyüp âh
Babasına şerh-i gam ki nâgâh

2130 Lerzân oluben ten-i hazîni
Kan doldı kolından âstîni

2131 Elverdi atasına tehayyür
Mecnûn dedi eyleme tefekkür

2132 Fasd eyledi ol büt-i perî-zâd
Nîş urdı anun kolına fessâd

2133 Ol zahm eseri görindi mende
Biz bir rûhuz iki bedende

2134 Bizde ikilik nişânı yohdur
Her bir tenün özge cânı yohdur

2135 Sağınma ki oldur menem men
Bir cân ile zindedür iki ten

2136 Hurrem olurem ol olsa hurrem
Gam yetse ana mana yeter gam

2137 Ol pîr çü vâkıf oldı hâle
İnsâf getirdü ol kemâle

2138 Bildi ki değül bu nakş bâtıl
Olmaz hiyel ile aşk zâil

2139 Min-ba‘d nasîhat etmez oldı
Ta‘n ile fazîhat etmez oldı

2140 Terk etdi tarîka-i nizâın
Nevmîd olup eyledi vedâın

Bu Mecnûn atasınun terk-i nizâ‘ etdüğidür
ve
Nâ-çâr hasretle vedâ‘ etdüğidür

2141 K’ey rişte-i gevher-i murâdum
Âyîne-i hüsn-i i‘tikâdum

2142 Bir lahza bana terahhum eyle
Güftârum eşit tekellüm eyle

2143 Pervâ-yı men-i şikeste-hâl et
Azm-i sefer eyledüm halâl et

2144 Nâ-hoş sana menden idi ahvâl
Men getmelü oldum imdi hoş kal

2145 Zinhâr şikâyet etme menden
İnciklü hikâyet etme menden

2146 Dirlikde çün senden almadum kâm
Tevsenliğe düşdün olmadun râm

2147 Budur keremünden iltimâsum
Kim dutasen öldüğümde yasum

2148 Her lahza edüp figân ü zârî
Toprağuma edesen güzârı

2149 Teklîf-i neşât ü ayş kılman
Kim sen deyesen bu resmi bilmen

2150 Feryâd ü figândur asl-ı mâtem
Sen hod bu revişdesen müsellem

2151 Öz âdetün ile nâle eyle
Ecrini mana havâle eyle

2152 Budur garazum ki dûst düşmen
Üstümde durup kılanda şîven

2153 Bî-kesliğüm olmaya mana âr
Ma‘lûm edeler ki vârisüm var

2154 Çün kıldı vasiyyet ol perîşân
Döndi eve geldi zâr ü giryân

2155 Derd ü elem etdi anı rencûr
Kalmadı hayâtı şem‘ine nûr

2156 Derdine bulınmaz oldı dermân
Mecnûn dedi verdi âkıbet cân

2157 Dünyâya ümîd dutmak olmaz
Hergiz ölümi unutmak olmaz

2158 Hoş hâne-i ayşdür bu âlem
Derdâ ki değül esâsı muhkem

Bu Mecnûnun atasınun vefâtından haberdâr olduğıdur
ve
Mezârına yol bulduğıdur

2159 Sâkî mey-i lâle-fâm yoh mı
Dözmen bu humâra câm yoh mı

2160 Öldürdi meni gam-ı nihânî
Yohdur mı şarâb-ı ergavânî

2161 Gam def‘ine durma eyle tedbîr
Elden geleni gel etme taksîr

2162 Dünyâ ki nigâr-ı dil-rübâdur
Zinhâr sağınma bî-vefâdur

2163 Sen gerçi olupsen ana meftûn
Oldur talebünde senden efzûn

2164 Sensen ana cehl ile taleb-kâr
Oldur sana ilm ile hevâ-dâr

2165 Her niçe ki ana mihmânsen
Ayş ü tarab ile kâm-rânsen

2166 Andan sefer ihtiyâr edende
Kurb-i Haka yüz dutup gedende

2167 Göz sürmesi eyleyüp gubârun
Tâ mahşer ola nigâh-dârun

2168 Yolunda özin verür fenâya
Sahlar seni tapşurur bekâya

2169 Her kim ki bu nüktedendür âgâh
Devrân-ı felekden etmez ikrâh

2170 Hem dirlikde azâbı olmaz
Hem mevtden ictinâbı olmaz

2171 Bir gün ahıdup sirişk-i gül-gûn
Necd üzre oturmış idi Mecnûn

2172 Min ta‘n ile bir cefâcı sayyâd
Ol zâra yetişdi kıldı feryâd

2173 K’ey ârdan el içinde ârî
V’ey nâkıs olan ıyâr-ı ârı

2174 Yoh sende nişân-ı nâm ü nâmûs
Efsûs ki ârsuzsen efsûs

2175 İnsâf değül sitemde isrâf
İnsâfsuz olduğuna insâf

2176 Dirlikde atanı etmedün şâd
Bâri kıl anı ölende bir yâd

2177 Cân verdi mahabbetünde ol pîr
Yâd eylemedün nedür bu taksîr

2178 Yohdur mı cibilletünde âzerm
Allâhdan eylemez misen şerm

2179 Mecnûna bırahdı ol sadâ sûz
Arturdı figânın ol siyeh-rûz

2180 Bârân kimi daşa urdı başın
Mey kimi ayağa tökdi yaşın

2181 Kabrin sorup istedi nişâne
Oldı gözi yaşı tek revâne

2182 Çün gördi atasınun mezârun
Şem‘ eyledi ana cism-i zârın
 
2183 Târ-ı tene derdi tâb verdi
Dil âteş ü dîde âb verdi

2184 Levh eyledi göğsini mezâra
Dırnağ ile kıldı pâre pâre

2185 Bağrına basup mezâr-ı pâkin
Gül yaprağı etdi levh-i hâkin

2186 Efgân ile tâze kıldı mâtem
Efgânı içinde derdi her dem

2187 K’ey bânî-i bünye-i vücûdum
İsyânı ziyân rızâsı sûdum

2188 İrşâdunı bilmedüm ganîmet
Yüz vây ki fevt olındı fursat

2189 Yüz hayf ki dutmadum tarîkun
Bir niçe gün olmadum refîkun

2190 Feyzün bana olmadı müyesser
Sen hayr dedün mey eyledüm şer

2191 Cevr ile sana cefâlar etdüm
Yanlış vardum hatâlar etdüm

2192 Ey devletüm olma dûr menden
V’ey şem‘ götürme nûr menden

2193 Olsam gam-ı âleme giriftâr
Ancak sen idün enîs ü gam-hâr

2194 Hem-râzum idün şikâyetümde
Dem-sâzum idün hikâyetümde

2195 N’oldı gamuma getürmedün tâb
Korhutdı seni meğer bu girdâb

2196 N’oldı sebep eyledün azîmet
Menden mi idi sana hezîmet

2197 Ey menşe’-i cevher-i hayâtum
Hoşnûdlığundadur necâtum

2198 Bildüm işümi günâhkârem
Geldüm sana hâr ü şerm-sârem

2199 Dünyâda seni men eyledüm zâr
Ukbâda meni sen eyleme hâr

2200 Yahdun meni âteş-i cefâya
Saldun gam u mihnet ü belâya