Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1501-1600

1501 K’ey tâife-i bülend-pâye
Bî-gâneliğ etmen âşinâya

1502 Edüp meni iltifâta memnûn
Leylîni edün refîk-i Mecnûn

1503 Ol lâle ise bu nesterendür
Şimşâd ise ol bu nârvendür

1504 Ol muna bu anadur sezâ-vâr
Ey ehl-i garaz nedür bu âzâr

1505 Kâm olsa nizâsuz müyesser
Ha genc-i dür ü hizâne-i zer

1506 V’er olsa bu hayr işde te’hîr
Ha ta‘n-ı sinân ü darb-ı şemşîr

1507 Ol kavme çü rûşen oldı ahvâl
Oldı bu cevâb olardan irsâl

1508 Kim bizde cünûn ilâcı yohdur
Divâneler ihtiyâcı yohdur

1509 Genc ü zere eyleme tefâhur
Besdür bize gencümüzdeki dür

1510 Lâf ile kılıçdan urmagıl dem
Kim var kılıcumuz bizüm hem

Bu Nevfel’ün Leylî haşemiyle rezm etdüğidür
ve
Rezmde mağlûb olup sulha azm etdüğidür

1511 Nevfel ki eşitdi ol cevâbı
Terk eyledi şâhed ü şarâbı

1512 Cem‘ etdi sipâh-ı bî-nihâyet
Çaldurdı nefîr ü çekdi râyet

1513 Ol kavm hem oldılar haberdâr
Cem‘ eylediler sipâh-ı hûn-hâr

1514 Ref‘ oldı iki tarafdan âzerm
Hengâme-i rezmi etdiler germ

1515 Bir subh ki kıldı husrev-i Rûm
Şâm ehline Hind fethini şûm

1516 Seyyâreden aldı mihr meydân
Saldı kılıç u getürdi kalhan

1517 Gün hançeri oldı âşikâre
Gerdûn zırıhını etdi pâre

1518 Satranc-sıfat ol iki leşker
Birbirine durdılar berâber

1519 Geh nîze kılurdı cân-sitânlığ
Geh nâvek ederdi hûn-feşânlığ

1520 Ol benzer idi kad-i nigâra
Bu gamze-i dil-firîb-i yâra

1521 Eylerdi zebân-ı ta‘n-ı şemşîr
Ahvâl-i adem vücûda takrîr

1522 Ahvâline halkun ağlayup zâr
Çeşm-i zırıh olmış idi hûn-bâr

1523 Gürz ile olurdı hurd her sû
Cevşenlere üstühân-ı pehlû

1524 Rezm oldı belâ yağışlu bir mîğ
Ra‘d ü berki tüfeng ile tîğ

1525 Gösterdi güzâr-ı gürz ü peykân
Kalhanda zırıh zırıhda kalhan

1526 Mecnûn olara kılup nezâre
Çekmişdi özini bir kenâra

1527 Durmışdı alem-misâl bî-bâk
Bir arsada şerm-sâr ü gam-nâk

1528 Çekmişdi bu leşker içre râyet
Ol leşker içün dilerdi nusret

1529 Munlar ile hây ü hûy ederdi
Feth anlara cüst ü cûy ederdi

1530 Bu leşker ana muîn ü gam-hâr
Ol tâlib-i feth-i leşker-i yâr

1531 Ger öz sipehinde görse maktûl
Şükr eylemeğe olurdı meşgûl

1532 V’er görse katîl-i kavm-î dildâr
Derd ile kılurdı nâle vü zâr

1533 Sebze kimi olsa ger müyesser
Öz leşkerine ururdı hançer

1534 Bir kimse dedi ki ey siyeh-rûz
Hasmını diler mi kimse fîrûz

1535 Biz cân kıluruz yolunda pâ-mâl
Sen düşmen içün dilersen ikbâl

1536 Akla bu iş eylemez delâlet
Ger âkil isen nedür bu hâlet

1537 Mecnûn dedi men fedâ-yı yârem
Vaslına anun ümîd-vârem

1538 Çün leşker-i yârdur kılan rezm
Ol rezme ne lâyık eylemek azm

1539 Çün dûst sipâhıdur eden ceng
Düşmenliğe hem-râz değüldür âheng

1540 Hem-râzdur ki bulam visâle fursat
Yârum tarafından ola nusret

1541 Cânum ola dûst dil-pezîri
Yâ küştesi ola yâ esîri

1542 Bu ma‘rekede neşât-mendem
Ol silsilede esîr-i bendem

1543 Müşkil işe olmışem giriftâr
Ağyârum yâr u yârum ağyâr

1544 Ger katlüme dûst çekse şemşîr
Yoh mende rızâdan özge tedbîr

1545 Hoşnûd değül miyem bu hâle
Kim cân verem ü yetem visâle

1546 Çün beyle cevâb eşitdi sâil
Ol fazl ü kemâle oldı kâil

1547 Geldükçe olup ziyâde âşûb
Az kaldı ki Nevfel ola mağlûb

1548 El-kıssa müyesser olmayup kâm
Ol gün cedel oldı subh-tâ-şâm

1549 Çün oldı ıyân talîa-i şeb
Meydân-ı sipihri dutdı kevkeb

1550 Âsâyişe hâsıl oldu fursat
Cân almağa merg verdi mühlet

1551 Her saf bir arada dutdı menzil
Birbirine kondılar mukâbil

1552 Hem-demlere râzın açdı Nevfel
Kim müşkil-i hâlümi kılun hall

1553 Men eşca‘-ı ehl-i rûzgârem
Hurşîd-i sipihr-i kâr-zârem

1554 Yoh kimsede tâb-ı tîğ-i tîzüm
Endîşe-i tâkat-ı sitîzüm

1555 Bu rezmde bilmezem nedür hâl
Kim fethüme nusret eyler ihmâl

1556 Elbette ki Hak rızâsıdur bu
Bir ehl-i Hakun duâsıdur bu

1557 Arz eylediler ki ey cihân-dâr
Mecnûndan olup mısen haberdâr

1558 Biz cân kıluruz anun fedâsı
A‘dâmuzadur anun duâsı

1559 Biz kasd ederüz anun murâdın
Ol düşmene bağlar i‘tikâdın

1560 Nevfel ki eşitdi ol kelâmı
Kalmadı ol emre ihtimâmı

1561 Bilmişdi ki sâhib-i nazardur
Elbette dûası mu‘teberdür

1562 Bildi ki müyesser olmaz ol kâm
Te’sîr kılur duâ ser-encâm

1563 Çün vasl değüldi hükm-i takdîr
Müşkil ki eser vereydi tedbîr

1564 Vehm etdi ki mün‘akis ola hâl
Rezminde mubârek olmaya fâl

1565 Kirdârını görmedi münâsib
Nezr etdi ki ger olursa gâlib

1566 Zikr etmeye dahi Leylî adın
Terk ede bu emr içün inâdın

Bu Nevfelün ikinci nevbet rezm edüp gâlip olduğıdur
ve
Vefâ-yı ahdde kâzib olduğıdur

1567 Çün tîğ çeküp mübâriz-i Rûm
Şâm ehlini etdi emre mahkûm

1568 Feth oldı sipâh-ı Türke mensûb
Oldı Arabın sipâhı mağlûb

1569 Âdetçe yine ol iki leşker
Rezm etmeği etdiler mukarrer

1570 Tığ aldı eline pehlevânlar
Başlar kesilüp tökildi kanlar

1571 Cân eyledi terk-i hâne-i ten
Ol çıhmağa açdı tîr revzen

1572 Başlarda belânı çoh görüp akl
Bir özge makâma eyledi nakl

1573 Peykân sünük içre oldı peyvend
Gül şâhlarında gonca mânend

1574 El-kıssa hilâf-ı resm-i evvel
A‘daya muzaffer oldı Nevfel

1575 Hasm etdi kabül-i hükm-i tâat
Başlandı tazarru‘-ı şefâat

1576 Leylînün atası açdı başın
Doldurdu gözine kanlu yaşın

1577 Acz ile dedi ki ey hudâvend
Şâhenşeh-i âdil ü hıred-mend

1578 Ger Leylî içündür ıztırâbun
İkrâh ile vermezem cevâbun

1579 Ammâ reh ü resmdür mukarrer
Bir avrete aybdür iki er

1580 Leylî bu haşemde nâm-zeddür
Akd ile mukayyed-i ebeddür

1581 Çün hükmün eder bu resmi pâ-mâl
Bârî anı gayre verme sen al

1582 Gül bergümüzi hevâya verme
Nâmûsumuzı fenâya verme

1583 Nevfel dedi ey güzîn-i eşrâf
Yoh mende hilâf-ı adl ü insâf

1584 Men mahz-ı mürüvvet ü vefâyem
Gencîne-i gevher-i atâyem

1585 Bî-dâd ü sitem değül şiârum
Adl içre tamâmdur ıyârum

1586 Men hem hacîlem bu mâcerâdan
Âcizlere kılduğum cefâdan

1587 Hakkâ bu değüldi i‘tikâdum
Kim hâsıl edem men öz murâdum

1588 Bir sınmışa mûmyâ dilerdüm
Bir haste içün şifâ dilerdüm

1589 Gördüm görinür bu emr müşkil
Bîmâr değül ilâca kâbil

1590 Bî-dâddan olmışem peşîmân
Afv ede meğer bu sehvi Sübhân

1591 Gelmez gözüme iyâl ü mâlün
Mâlün senün olsun ü iyâlün

1592 Var imdi sen eymen ol hatardan
Min-ba‘d tevehhüm etme şerden

1593 Munı dedi açdı âlet-i rezm
Öz memleketine eyledi azm

1594 Mecnûn der-i i‘tirâz edüp bâz
Ol servere ta‘ne etdi âğâz

1595 K’ey bîhûde kavlün ü karârun
Ahdünde bu mıdur i‘tibârun

1596 Ne fâide sikkesüz diremden
Ne sûd netîcesüz keremden

1597 Sâyen uludur velî ne hâsıl
Kim feyz değende oldı zâil

1598 Her niçe ki etdiler mürâât
Kim eyleyelüm muna mükâfât

1599 Andan yeğin edelüm sana yâr
Âsân işüni gel etme düşvâr

1600 Mutlak eser etmedi ana pend
Zencir-i hevâ kaçan dutar bend