Fuzuli - Leyla ve Mecnun/1001-1100

1001 Derd-i ezelî devâ bulur mı
Mihr-i ebedî fenâ bulur mı

1002 Men şem‘-i serâçe-i firâkem
Sûz-ı ciğer ile hoş-mezâkem

1003 Menden dileyen bu sûzı zâil
Bî-dâduma olmış ola mâil

1004 Şem‘ün ki hayâtı oldı âteş
Hâli anun âteş iledür hoş

1005 Oddan dileyen anun necâtın
Fânî dilemiş ola hayâtın

1006 Düşmenliğe dûstlığ kılup ad
Tedbîr-i necâtum eylemen yâd

1007 Men garka-i bahr-ı şevk-i yârem
Berhem-zede-i gam-ı nigârem

1008 Ancak sebeb-i karârum oldur
Ârâm-ı dil-i figârum oldur

1009 Anunla edün bu derde merhem
Urman dahi andan özgeden dem

1010 Dersüz mana var dil-rübâlar
Leylî kimi çoh perî-likâlar

1011 Bi’llâh demenüz bu harfi zinhâr
Âlemde bir andan özge kim var

1012 Bülbül gül içün kılanda nâle
Derdine devâ olur mı lâle

1013 Husrev değülem ki mana dilber
Şîrîn ola gâh gâh Şekker

1014 Men yek-cihetem tarîkatümde
Tagyîr işi yoh cibilletümde

1015 Özrini beyân edüp hem ol dem
Takrîre getürdi bir gazel hem

Bu gazel Mecnûn dilindendir

1016 Aşk derdi ey mûalic kâbil-i derman değül
Cevherinden eylemek cismi cüdâ âsân değül

1017 Devr cevrinden şikâyet edene âşık demen
Aşk mesti vâkıf-ı keyfiyyet-i devrân değül

1018 Şehrden sahrâya bir fark olduğın her kim bilür
Bilmiş ol kim aşk sahrâsında ser-gerdân değül

1019 Her kim idrâk eyler öz keyfiyyet-i hâlin henüz
Dûst ruhsârına ayn-ı şevk ile hayrân değül

1020 Cânı cânân ittihâdı fâriğ eyler cismden
Cismden âgâh olan cân vâsıl-ı cânân değül

1021 Der imiş düşmen ki hem-demdür Fuzûlî yâr ile
Her sözi bühtân ise hakkâ bu söz bühtân değül

Bu Mecnûn atasınun Leylîye hâstârlığıdır
ve
Leylî atasının Mecnûndan bîzârlığıdur

1022 Sâkî getür ol şarâb-ı nâbı
Kim yetdi nisâba gam hisâbı

1023 Gam düşmen-i cân-ı mübtelâdur
Def‘ eyeleye gör ki bir belâdur

1024 Söz cevherine olan hırîdâr
Bu nev‘ ile germ kıldı bâzâr

1025 Kim âciz olup gam içre ol pîr
Mecnûnına kıldı fikr-i zencir

1026 Bildi ger olmaz olsa Leylî
Mümkin değül olmağı tesellî

1027 Kıldı talebin özine lâzım
Cem‘ etdi eâlî vü eâzım

1028 Ümmîd ile bağladı umup kâm
Ol ka‘be-i ârzûya ihrâm

1029 Çün Leylî atası bildi hâli
Üydürdi ekâbir ü ehâlî

1030 Karşularına olup revâne
Kıldı olarunla azm-i hâne

1031 Ehlen sehlen deyüp demâdem
Min kez dedi ola hayr makdem

1032 Çün şem‘-sıfat olar oturdı
Bu serv kimi ayağa durdı

1033 Ortaya bırahdı dürlü hânlar
Tâ kâm-ı dil ala mihmânlar

1034 Olmışdı dolup kebâb ile hân
Cedy ü hamel ile âsman-sân

1035 Ammâ aceb er kıla hıred-mend
Ol hânları âsmâna mânend

1036 Her kim garazın bulurdı hândan
Bu mümkin olur mı âsmandan

1037 Hânlar götürildüğünde ol pîr
Takrîb ile derdin etdi takrîr

1038 K’ey kadr ile kıble-i kabâil
Senden kamunun murâdı hâsıl

1039 Asl ü nesebüm sana ıyândur
Hükmüm niçe min eve revândur

1040 Meşhûr-ı kabâilem sahâda
Ma‘rûf-ı tavâifem atâda

1041 Hem var maahbbetümde te’sîr
Hem var adâvetümde teşvîr

1042 Ser-defter-i ehl-i rûzgârem
Her niçe desem yüz anca varem

1043 Nahl-i emelüm semer verüpdür
Îzed mana bir güher verüpdür

1044 Hâla dilerem bu turfe lû’lû
Bir la‘l ile ola hem-terâzû

1045 Tâ lû’lû olanda la‘le vâsıl
Terkîb kılam müferrih-i dil
1046 Çoh kânlara tîşe-veş yüz urdum
Çoh la‘l hakîkatini sordum

1047 Her kânda eğerçi la‘l çohdur
Bir la‘l ki lâyık ola yohdur

1048 Bir la‘lün eşitmişem senün var
Kim lû’lüme oldurur sezâ-vâr

1049 Lutf eyle inâyet et kerem kıl
Ol la‘l ile dürri muhterem kıl

1050 Kılsun güli serv sâye-perver
Olsun güle serv sâye-güster

1051 Fehm et sözümi tegâfül etme
Hayr işdür bu teallül etme

1052 Ger hâsıl olur bu kâm senden
Her ne diler isen iste menden

1053 Anca kılayum sana revân genc
Kim yer yüzin eyleye nihân genc

1054 Anca güher eyleyem revâne
Kim bulmayasen ana hizâne

1055 Ol serv-i semen-berün atası
Ol genc-i nihânun ejdehâsı

1056 Lutf ile dedi ki ey hıred-mend
Men kimi esîr-i dâm-ı ferzend

1057 Sen hoş geldün safâ getürdün
Topraklardan bizi götürdün

1058 Müşkilce hitâbdur hitâbun
Bilmen nişe vereyüm cevâbun

1059 Kurbün bilürem mana şerefdür
Ammâ halefün aceb halefdür

1060 Mecnûn deyü ta‘n eder halâyık
Mecnûna menüm kızum ne lâyık

1061 Leylî demenem ki nâzenîndür
Bir tîre kenîz-i kem-terîndür

1062 Olmaz mı kenîz cins-i merdüm
Yohdur mı kenîze hem terahhum

1063 Dîv ile perî olur mı hem-dem
Olmaz sözi açma ebsem ebsem

1064 Dîvâneye zâyi‘ eyleme renc
Vîrâne gerek nedür ana genc

1065 Tedbîr ile dönderüp mizâcın
Sevdâsınun eylesen ilâcın

1066 Leylî anun olsun eyledüm ahd
Var imdi sen et ilâcına cehd

Bu Mecnûnun atasınun hırmânıdur
ve
Gayr bâbdan tedbîr-i dermânıdur

1067 Ol sâhib-i neng ü nâm ü nâmûs
Döndi eve geldi hâr ü me’yûs

1068 Mecnûna dedi ki ey belâ-keş
Hâcet biter olmagıl müşevveş

1069 Akl ile açılur ol muammâ
Leylîni sana verürler ammâ

1070 Şartı bu ki olasen hıred-mend
Erbâb-ı hıredden alasen pend

1071 Ref‘ ola alâmet-i cünûnun
Akl ola hemîşe reh-nümûnun

1072 Mecnûn dedi ey edîb-i kâmil
Dîvâne-i aşk olur mı âkil

1073 Ger mende bu ihtiyâr olaydı
Tedbîrüme i‘tibâr olaydı

1074 Evvelden edeb şiâr ederdüm
Temkînümi üstüvâr ederdüm

1075 Olmazdı bu hâle ihtiyâcum
Kim ola azâb ile ilâcum

1076 Mende bu ilâca yoh müdârâ
Min kez gamum etdüm âşikârâ

1077 Yohdur revişümde inkılâbum
Evvelki cevâbdur cevâbum

1078 Sen ehl-i hıredsen eyle tedbîr
Tedbîrün ede meğer ki te’sîr

1079 Leylîni dahi men etmeyem yâd
Men âkil-i vakt olam sen âzâd

1080 Ol pîr-i şikeste-hâl ü hayrân
Tedbîr-i ilâc edüp firâvân

1081 Her handa eşitdi bir tabîbi
Gül-zârınun oldı andelîbi

1082 İzhâr edüp ana ihtiyâcın
Bîmârınun istedi ilâcın

1083 Bîmârına min tabîb-i hâzık
Bir şerbet içürmedi muvâfık

1084 Her yerde ki bildi bir nazar-gâh
Varup ana oldı hâk-i dergâh

1085 Çoh el götürüp duâlar etdi
Çoh nezr verüp atâlar etdi

1086 Re’yiyle melûlin etmeğe şâd
Min pîrden almadı bir irşâd

1087 Çoh sihr olunup yazıldı ta‘vîz
Çoh mekrlere dutuldı ümmîz

1088 Edilmedi hiç biriyle çâre
Ne çâre kazâ-yı Kirdgâra

1089 Bir gün dediler ana ki ey pîr
Âlemde sana bu kaldı tedbîr

1090 Kim Ka’beye iltesen esîrün
Ola ki Hak ola dest-gîrün

1091 Tavf-ı Harem olsa ana hâsıl
Ser-geşteliğ andan ola zâil

1092 Ursa Hacer-i mübâreke baş
Yumşana eğer ola kara daş

Bu Mecnûn-ı bî-çârenün Ka‘beye yüz urduğıdur
ve
Münâcât ile sevdâsın arturduğıdur

1093 Ol pîr bu hayr işe kılup cehd
Mecnûna müretteb etdi bir mehd

1094 Aldı anı azm-i râh kıldı
Azm-i harem-i İlâh kıldı

1095 Çün Ka‘beye erdi ol nîkû-hûy
Mecnûna dedi ki ey belâ-cûy

1096 Dut Ka‘beye rûy tâat eyle
Temkîn ü edeb riâyet eyle

1097 Ta‘zîm şerâitin edâ kıl
İhlâs-ı dürüst edüp duâ kıl

1098 Ola ki kabûl ola niyâzun
Hak şefkati ola çâre-sâzun

1099 Bu yerde kabûl olur duâlar
Bu buk‘ada bahş olur atâlar

1100 Kıl tevbe ki ahsen-i ameldür
Cehd eyle necâta kim meheldür